BİR ÖLÜMDEN KALANLAR

Son güncelleme: 06.11.2009 15:17
  • BİR ÖLÜMDEN KALANLAR

    Doğuşundan beridir sakladığı
    Tanrının bir emaneti vardı.
    Yatağa düştü,
    Üçüncü gün akşam üstü, geri verdi güler yüzlü.
    - Kalsın bende temelli, diye ağlar bazıları. -
    'Pişirdiğim aşla, bağladığım başla gideyim,
    Üç gün yatak,
    Dördünde toprak olsun yerim! ', derdi.
    Geleni gideni yokkken gençliğinde bile,
    Akşamları gizli gizli, bilinmez
    Kimi gözlerdi?

    Tanrının sevgili kuluymuş,
    Muhtaç olmadan öldü.
    Ama gözleri yine kapıdaydı,
    Belliydi birini beklediği.
    Son sözü bir kadın ismi oldu, hiç duymadığım.
    Lakin anlaşılamadı gitti, söylemek istediği.






    noimage


    Behçet necatigil
#06.11.2009 15:17 0 0 0