Bir dostum var ki benim,
gerçegi arayan yolda öncüsüdür yüregimin.
Yürütüyor yasamin sirlarina dogru inançla,
sahibidir bütün güzel sözlerin.
Vazgeçemem baska hiçbir dost için senden,
dostun gelip geçicisinden, fânisinden.
Ki her arayista gözümdesin,
moralimde, direncimde, acimda da olsan da en çok sevincimdesin.
Yeni bir adim, sensiz;
Benzer, yasamak gibi nefessiz,
veya asik olmak sevgisiz,
direnmektir iradesiz.
En son görünürsün göze,
adin çok az geçer, girilince söze.
Hiçbir seyi degistirmez ama ne söz ne de göz,
yüregimizdesin ya hersey zaten senin elinde.
Hangi yapita baksam senden bir parça.
Farketmez binyilin basinda ya da sonunda.
Insan hep ayni insandi aslinda,
degisen görüntüler oldu sen gizlendin hepsinin arkasinda.
Anlattigim bu dosta onur denir.
Aslinda sanildigindan da genis ve de çok derindir.
Sanmaki sadece ayakta tutar yüregi,
aslinda her adimi izleyen ve her ürünü verendir.
Senin yoldasligin olmadan yürümek çok mu zor?
Onun acisini gel bir de bana sor.
Senden hep ayri yürüyen zaten bilmiyor,
ama pesinden gelenin içinde simdi büyük bir kor.
Bir gün artik konusmaz oldu dostum benimle.
Pesinden sürüklemez oldu yeni dünyalara yüce sevgisiyle.
Götürmez oldu kesvedilesi sevdalara,
yalniz birakti beni, yalnizligimin öfkesiyle.
Siginmis bir yürege, bir bedene.
Kendisini temsilin en yücesine.
Istemiyor hiçbir sey için yasama dönmeye
"Temsilcim esirken ben nasil yasarim" diye.
Yalnizliginda yasayamadim, bir haberini aradim;
Bütün geçmisi taradim, bütün yollari zorladim.
Bulamadikça umutsuzluga gömülürken,
birakmissin bir mesaj, yüregimin boslugunda rastladim.
"Seninle yürüdük hep sevgiye,
arayisin sevgisine, sevginin gerçegine.
Tekrar bulusacagiz seninle; yasatarak ve bütünleserek
ya da ugrunda ölmesini bilerek" diye