Demem!
diyemem, içli bir of!
Ağlamam, ağlayamam doyasıya.
Ama
Ama sen istersen yapma.
İçerde bir ağız var ki
nasıl bir
ah eder,
yakar kavurur her şeyi.
Orda bir göz var ki
salıverir
kor gibi gözyaşlarını;
derin vadiler açaraktan,
uzun yılların açamadığı.
Lakin yine de
evet
yine de akıtamam gözyaşımı,
çünkü; her damla
bir
erimiş kurşundur,
süzülürken,
derin izler açar
yanağımda,
yorgun yılların ve acılar
gibi.
İçerde bir
el var ki
inadına yakar ışıkları,
çehremi aydınlatır
ama
karartır dünyamı.
Ve
içerde bir ben var ki
istemese de
bitirir yolları, ulaşır sona,
gömülür yalnızlığa,
acıya, kedere,
özleme
ve öfkeye,
ve ölüme...