Bir varmış, bir yokmuş… Bir Sevgililer Günü varmış…

Son güncelleme: 17.01.2010 00:28
  • Bir varmış, bir yokmuş Bir Sevgililer Günü varmış

    Eski çağlardan sevgililer günü gelenekleri; Sevgililer gününü kim nasıl kutlardı, nasıl hediyeler verilirdi, sevgililer gününü kimler yasaklamaya çalıştı?
    Eski zamanlarda gençler Sevgililer Günü'nde yolladıkları kartları kendileri yaparlarmış, kartlar kağıt dantellerden, incecik aynalardan ve parfüm keseciklerinden yapılırmış. Yani el emeği göz nuruymuş Sevgililer Günü.
    Orta çağda ise "Sevgililer Günü"nde bir sevgili bulmak için kura çekilirmiş. Bir genç kız, kendisine eş bulabilmek için, o yıllarda ortalıkta dolaşan yerel soytarılarla anlaşmalıymış. Nedeni ise çok basit. Çünkü kurayı soytarı çekermiş, genç kız da istediği veya sevdiği erkeğin adını bir kağıda yazarak soytarıya verir ve kasabanın yıllık çekilişine katılırmış.Amaç, sevilen erkeği kazanmak...

    16. Yüzyıl'da ise sevgililer birbirlerine aşklarını simgeleyen küçük hediyeler verirlermiş, rivayet o ki, en popüler hediye de eldiven ve çorap bağıymış. Bu hediyeler arasında bir tanesi var ki, epey konuşulmuş. Bir denizcinin sevgilisine verdiği korse. Denizci tahtadan oyma bir çerçevenin içine korseyi koymuş, çerçeveyi de kalpler, çiçekler ve denizcinin de bir kabartması ile süslemiş.

    17. Yüzyıl'da, Amerikalı Püritenler (Bir protestan tarikatı), "Sevgililer Günü" geleneğini boş inanç sayarak yasaklamaya çalıştılarsa da başaramamışlar. Hatta Massachusetts Kolonisi'nin valisi olan John Winthrop 14 Şubat 1629'da karısına bir mektup yazmış; "Benim azizim ancak sen olabilirsin..."

    1660'da İngiltere'de Stuart dönemi monarşisinin restorasyonundan sonra, Aziz Valentine Günü daha büyük bir coşkuyla kutlanmaya başlanmış. Bunu İtalya, Fransa ve Almanya izlemiş. Küçük bir Fransız köyü olan Corcieres de Sevgililer Günü'ne sahip çıkmaya çalışmasıyla tanınırmış. İddialarının kökenindeki gelenek ise çok eskilere dayanırmış. Yapılan araştırmalarda, köyde evliliğin seçme sistemine dayandığını gösteriyor. Köyün yaşlıları iki gruba ayrılarak, evleri dolaşıyorlar ve evlilik adaylarını belirliyorlarmış. Sonra yaşlılar evlilik çağına gelmiş genç kız ve erkekleri adlarıyla çağırarak evlerinin pencerelerine çıkmalarını istiyorlar ve birini seçen kızlar veya erkekler seçimlerini duyurma hazırlığına başlıyorlarmış. Genç kız erkek için bir elbise hazırlayıp gönderiyor, erkek ise kabul ettiğini belirtmek için kıza bir şişe şarap yolluyormuş.
    O gece bütün köyün katıldığı bir dans partisi yapılıyormuş. Ama her zaman böyle olmuyor, kız veya erkek teklifi kabul etmeyince, yine kasabanın merkezinde gece yarısı dev bir şenlik ateşi yakılarak reddedilen tüm teklif elbiseleri ateşte yakılıyormuş. Gelenek 1776'da yasaklanıncaya kadar sürdürülmüş.
    Sevgililer Günü'nde kart yollama geleneği, 18. Yüzyıl'ın ortalarında başladı. En eski kartlar el yapımıydı, altın harflerle ve kağıt dantellerle süslenir, üzerlerine el yazısıyla aşk şiirleri yazılırdı. Daha tutkulu kartlarda satenden kalpler yapılır, küçük parfüm keseleri, incecik aynaların altına saklanırdı. 1850'den sonra baskı kartlar piyasaya çıktı. Azizler Günü kutlamaları giderek ticarete dönüşüyordu ve el yapısı kartlardaki duygusal derinlik ve sevgi aktarımı ortadan kalkıyordu. Victoria döneminin kartlarında o günün modasına uygun olarak çizgi kahramanlar, espriler görülmeye başladı.
#17.01.2010 00:28 0 0 0