Cam kırıklarıyla doluydu yüreğim.Senin yanında sardım tüm yaralarımı.Hüzün nedir bilmedim, dert nedir bilmedim hiç.Koşarak geçtim cam kırıklarının üzerinden.Tüm sevgimle tüm hasretimle geldim sana hep.Unuttum yanında zamanı sevgili, sevmedim sensiz başlayan günü ve geceyi.Yanımdayken bile hasretimsin sen, saçının bir teli için kurban olurum Rabbime ben Adaklar adadım yollarına biliyormusun, kendim için değil sevgim için.
Bencil olamadım sevgili, isteyemedim seni senden, dileyemedim hakkım yoktu buna.Ama sevgimdi özgür olan, ben tutsaktım belki gecelere ama sevgim özgürdü dilediği gibi çekip alıyordu seni içine.Bir ömür yanında yaşlanmaktı elbette dileğim, ellerin ellerimde, gözlerin gözlerimde öylece tenlerimizin buruşmalarını görebilmekti ama olmayacağını biliyordum en başından.Yinede sevdim, gücenmeden darılmadan sitem ve asilik etmeden sevdim seni ben .
Ve adadım sevgim için yüreğimi, dedim ki:Rabbim bir ömür yanımda olmasada sevgimi yüreğinden çıkartmasın,beni unutsada birgün ona olan beklentisiz sevdamı unutmasın.Kendi kendimize yazdığımız kahraman ve beyazgül masalı hiç son bulmasın.Sıradan masallar gibi bitmesin, kitabın en son sayfası açık kalsın ki ne olursa olsun yazacak birşeylerimiz olsun sayfalara
Özgür bıraktım yüreğimi ve hep SEN dedi.İllede SEN dedi.