1. Ana Sayfa
  2. Azərbaycan
  3. Realliqla Xəyal Arasinda Oyun Oynadim

Realliqla Xəyal Arasinda Oyun Oynadim

Son güncelleme: 04.03.2010 08:41
Şayeste Şayeste foto
  • Xəyaldan bir dünya yaratdim.Yalniz mənə aid, mənə məxsus və heç bir sakini olmayan soyuq,dondurucu dünya.İçinə girdikcə qanimi dondururdu.Bəzən bu uydurma,meni gomulməyə qoymayan dünyani yixirdim sonrada ezemetli deyib özümü aldatsamda mükəmməl bir şəhər qururdum.Amma dəyişməyən tək bir şey vardi.Hər zaman bu dünyadaki şəhərdə evlər vardi.Bu evlərə umid adini verdim.Mənim ümidlərim olacaqdi.Arzularimi isə evlərdə parildayan işiqlara bənzətdim.Bir umidlərə birdə içində arzu dolu yanan işiqlar.Uşaqligimi burda canlandirdim.Çox təkiydi və uzun görünməyən qaranliq yollarla irəlləyirdi.Çiyinlərində agir yuklərələ irəlləyirdi.Gozundə isə hənmisə təlaş vardi.Sonunun nə oldugunun bilməyərək qorxulariyla bogusaraq yoluna davam edirdi.Şahmat xanalarinda oldugu kimi ag xanalarda irəlləməyi arzu edirdi.Amma ag xana oldugu kimi qaralarida vardi.Məlum deyildi ozunu harda tapacagi.Amma bir tək carəsi bu umidlərə aparan yolu tapmaq.Bilmirdi ki gelecekde onunda mənimdə var olan umidlərimin bir anda dagilib gedəcəkdi.Zavalli qaranliqlarin hakim kəsildiyi bilinməyən yolla umid axtarişina cixmisdi.
    Nə qədər xəyalda olsa bunu real həyata bənzətmisdim.real həyatda var olan gozlə gorduklərimizi oz qurdugum səhərdə mucərrəd varliqlarla bəzəmisdim.Amma oyunun gedişi eyniydi.
    Və hər gecə anladigim qaranliqlarin çokməyiylə bərabər bir-bir arzularin(isiqlarin) da sonduyunun şahidi olurdum.Artiq hər tərfdə hakim kəsilən qanlari donduran zulmət oldurucu sakitlik məzarligi xatirladirdi.bu məzarliga gomulən cəsədlər kimi arzularimda olmusdu.Artiq umid adi verdiyim evlər gorsənməz olmusdu.Eyniylə insanlarin həyatinda oldugu və bizim dunyamizda gorəbilməyəcəyimiz naməlum həqiqətlər kimi.
    Amma evlərim hələ məhv olmamisdi.Çokməmişdi.Gorunməz olsalarda oz varliqlariyla terpenməz dururdular.Sadəcə gorunməz olmusdular.Bununla yanasi hələdə mənimləydilər,cox seyin meni terkettiyi halda bu evlər gorunməzlikləriylə də olsa mənimləydi.Bəlkədə hacansa bu arzularin bənzətməsi olan isiqlar yanacaqdi və dəli kəpənəklər bu isiqlarin ətrafinda sevinclərindən dayanmadan donəcəkidi.Amma mənim ən boyuk işigim yəni arzulum əlcatmaz və tukənməzdi.Nə qədər də qəribə olsada bu dunya real həyata cox bənzəyirdi.
    Tukənməz və əlcatmaz saydigim ən boyuk arzum isə hər bir canlini məhv ede biləcək gucə qadir Gunəs idi.Ən boyuk arzum isə oz dogusuyla butun qaranliq zulmətləri məzarliga gonməyə qadir idi.
    Lakin bir gun bu guclu quvvəmin də qarsisi alinacaqdi və bununla bərabərdə əvvəli kimi qaranliqlar şəhərə cokəcəkdi.Gunəsin tutulmassinan sonra isə bildiyimiz real həyatda da fəlakətlərin olmasi qacinilmazdi.belə də oldu.yeri sirkələyəcək quvvənin hec acimasiz qurdugum səhəridə toz kimi havaya sovurdu.Artiq hecnə qalmamisidi.nə dunyadaki balaca şhər nə bu şəhərdəki evlər(Umidlər) nə evdəki arzular(işiqlar) .Umidlərlə dolu uşaqligimi da gomdum məzarliga.
#04.03.2010 08:41 0 0 0