Küçük Eylemden Doğan Büyük Mutluluk...
Son güncelleme: 06.04.2010 03:38
-
Bugün, bilgisayarımı kendim açtım. Daha doğrusu, yanlışlıkla birkaç uygulamayı aynı anda başlattım ve ekranda herşey dondu. Mouse bile hareket etmez oldu. Eeee ne varmış bunda. Ctrl-Alt-Del yaparsın olmadı reset atarsın. O da olmadı güç düğmesine basılı tutarsın kapanır bilgisayar...
O iş öyle olmuyor... En azından ben bunların hiçbirini yapamam. Düşünün, gece herkes yattıktan sonra şöyle gecenin sakinliğinde kulaklıkları önceden taktırmışım, fazla sıvı almamışım, her ihtimale karşı Elçin yatmadan önce tüm ihtiyaçlarımı yaptırıp iyi geceler öpücüğü vermiş ve uyumaya gitmiş, Ece Zaten erken yatıp erkenden kalkıyor. Ben de gecenin keyfini çıkarıyorum, müzik dinliyorum, notlar yazıyorum Birden pat diye bilgisayar kitleniyor. Yapılacak tek şey, oturduğum yerde, elimde işe yaramayan bir mouse ile uyuklamak. Ya da evde mışıl mışıl uyuyanlara "hey millet, şuna bi reset atıverin hayrına" diye ufaktan mırıldanmak.
Ne önemsiz bir iş! Sadece 20 cm ötede bir düğmeye basabilsem, dünyanın en mutlu insanı olacağım. Sadece bir karışlık yerde o düğme
Geçen sene bir dostum, masaüzeri bilgisayarımın güç düğmesini bir kablo ile uzatıp klavye çekmecesinin yan tarafına yumuşak bir düğmeli kutu yerleştirmişti. Bir süre çok rahat etmiştim. Mousumu iki elimle kavrayıp anî bir hareketle düğmeye vurduruyordum ve bilgisayarı açıp kapatabiliyordum. Ancak benim motor ünitlerim sizlerde durduğu gibi durmuyor, yakın zamanlarda o önemli düğmeye erişemez oldum. Bu nedenle ne zaman mousum sürçse bilgisayar donup kalıyordu ben de onunla birlikte donup kalıyordum. Ekran ile birbirimize anlamsız bakışlar atıyorduk.
Demokrasilerde çarelerin tükenmemesi gibi (bundan çok da emin değilim) çaresizlik içinde olduğumuzda dahi çareler tükenmiyor. Zaten zor durumlar olmasa çözüm üretmeye gerek kalmazdı.
Kucağımda kullanabileceğim bir sunta blok, ince manevra ile güç düğmesine yanaşma ve birkaç deneme sonrasında Eureka!
Bu örnek, bilgisayar açıp kapatmak gibi önemsiz sonuçlar doğuracak bir problemdi. O düğme, ventilatörümün açıp kapama düğmesi de olabilirdi...
Bugün yepyeni bir gün, önemsiz bir soruna çözüm üretmiş olmanın ödülü sadece mutluluk olmadı, Elçin'in jöleli tartı ve yanında çay içmenin keyfi de üzerine tatlısı oldu.
Eskiden hiç aklıma gelmeyen sıradan, önemsiz ve düşünmeye gerek görmeden yaptığım işlerin ne denli önemli olduğunu şimdi anlıyorum. İnsan bedeninin mükemmel tasarımı karşısında saygıyla eğiliyor ve şükrediyorum.
Bir başka önemsiz iş ayrıntısında buluşmak üzere sevgilerimle
Alper KAYA
ALS Hastası
- Küçük Eylemden Doğan Büyük Mutluluk... Konusuna Benzer Konular
- Kücük Kiz 15.03.2004
- Buyuk gunahlardan bazilari 20.03.2004
- Küçük Kızın Pozuna Dikkat 22.03.2009
- Kucuk Cocuk 12.04.2004
- Tarihin Büyük Sirlari 20.04.2004
- Plastik Gıda Ambalajı 06.04.2010 03:38