1. Ana Sayfa
  2. Duygusal
  3. Kendinin Yalancısı

Kendinin Yalancısı

Son güncelleme: 03.07.2010 20:30
Şayeste Şayeste foto
  • Bazen;
    Adını hatırlayamadığım şehirler çağırır uzaktan
    Kalem pabuç olmuş,
    dilime sürünen birkaç çilek lekesi.
    Mevsimlerinde dolaşmak isterim o sokakların
    "çıkmaz" diyenlere de aldırmadan.
    Ara sıra yol kıyısından gelincikler toplarım,
    dokunduğumda yapraklarının bir şekilde döküleceğini bilerek.
    Bilirim aşklar da dökülür gelincik yaprakları gibi,
    kararsız birkaç dokunuşta.

    Evden her çıkışımda aklım başımdadır,
    yarısını yolda kaybederim aklımın,
    diğer yarısı da
    dayanamaz ayrılığa çekip gider.
    Başı boş hayallerimle kalırım.
    En çok,
    süte bisküvi batırınca çocuklaşırım,
    sütün rengi yaşam gibi bulanmaya başlayınca
    tekrar büyürüm dudaklarımın somurtkanlığıyla.

    Sen de onlardansın
    Daha ilk yalanında yakaladım seni.
    "Seviyorum" derken diş arası çalınan ıslıklar gibi
    tek bir notadan süzüyordun adımlarını.
    Kaçamak kelimelerinde bilinçli heyecanlar yatıyordu yaşama dair.
    Bir elinle tutarken yüreğimi,
    diğer elinle yoklukları avuçluyordun.

    noimage

    Sen de onlardansın.
    Hep olamadığım gibi,
    hırsın belinden tutup,
    dans eden bir inatla anlık yakarışları besleyen,
    kıskanç dudaklarını emanet dokunuşlara terk eden

    Fakat bu sesi seviyorum.
    Kapıyı kilitledim mi diye düşünmeden çıkılan bir sabahın
    güneşe doğru gidilen mecburi istikametinde,
    homurdanan motor sesini.

    Yine kalabalıklar karışlayacak beni,
    ölçüp biçeceğim gün sonuna kadar.
    Evde bıraktığım yalnızlığım
    iş dönüşü kapı önünde karşılayacak.

    Şimdi söylesene bana,
    bu hayatın neresinden döneyim,
    hangi kavşak çıkarır ki seni karşıma

    İstemesem de adını hatırlayacağım bir şehrin
    damarlarında gezinirken seslendin.
    Gitmek istediğin adresi bilsem bile sana söylemezdim.
    Aynı kaybolmuşlukta değil miydik,
    akraba yalnızlıklarımız,
    karşılaştığımızda selam vermemişler miydi birbirlerine.
    Aynı telefon konuşmasının
    "pardon yanlış oldu galiba"sında terk etmemiş miydin beni?

    Bir gezegende kaybolmuşluğun haritası yok ellerimde.
    Ve dudaklarımda bıraktığın ilk anlamın tadına,
    yaşam ekleyebilen başka bir sevgili

    Şimdi yaklaşıyorsun; sonra da sesleniyorsun;

    "-pardonŞu adrese nasıl gidebilirim acaba?
    -Kusura bakmayın ben de buraların yabancısıyım.."

    En çok da kendimin yalancısıyım.

    Deliemin
#03.07.2010 20:30 0 0 0