beni her ölüm etkiler
tanimasam bile üzülürüm
yitirilmiş ümitlere...
hiç gerçekleşemeyecek ideallere...
yaşanmamiş sevgilere üzülürüm
bu yüzden korkarim yaşami ertelemekten
ne yapilmasi, ne söylenmesi gerekiyorsa
söylenmeli, yapilmali
seviyorsaniz, sevdiginizi bugün söyleyin
sevdanizi bugün yaşayin
işinizde yapilacak ne varsa bir an önce yapin
yarin çok geç olabilir
bir anda bitebilir herşey
yaşamak için acele edin bence
kisa yaşamişliklar, yaşamamişliklardan daha iyidir
geriye dönüp baktiginizda ?keşke?ler çogunlukta
olmasin
uzun vadeli hedefler için bile bugünden harekete
geçmeli
yarinlar çok uzakta olabilir
daha okulda başlamiyor muyuz ertelemeye yaşami
ilk hedef kolej, sonra üniversite
hep yarina yatirim bugünü sonra
yaşamamacasina
işe gireyim sonra...
evleneyim sonra...
çocuklar büyüsün sonra...
emekli olayim sonra....
sonra...
sonra...
sonra...
bir sürecin başinda, ortasinda yaşam her an sona
erebilir
sonrasi olmayabilir
fedakarliklar güzel ama
unutmayalim (herkes kendi hayatini yaşar)
Insanlar yaşadikça yaşlandigini düşünür,
aslinda insanlar yaşamadikça yaşlanir...?
sevgileri yarinlara biraktiniz
çekingen, tutuk, saygili.
bütün yakinlariniz
sizi yanliş tanidi.
bitmeyen işler yüzünden
Siz böyle olsun istemezdiniz)
bir bakiş bile yeterken anlatmaya herşeyi
kalbinizi dolduran duygular
kalbinizde kaldi
siz geniş zamanlar umuyordunuz
çirkindi dar vakitlerde bir sevgiyi söylemek.
yillarin telaşlarda bu kadar çabuk
geçecegi akliniza gelmezdi.
gizli bahçenizde
açan çiçekler vardi,
gecelerde ve yalniz.
vermeye az buldunuz
yahut vakit olmadi...