Gurbet Zor Be Anne

Son güncelleme: 24.09.2010 16:33
  • noimage




    Geri dönüşü olmayan bir trene binmişim


    Ne çare ki alın yazısı bu! sineme çekmişim


    İsmi ağır cismi ağır diyarda sararıp solduğumu


    Söylemedim anne! kaç yol ağlamaklı olduğumu


    "Hüzün ve gurbet iyi arkadaştır" sabret paşam! derdin


    Çok güzel dost olmuşlar, hallerini bir görseydin





    Gece olunca; gurbetin tacizine daha çok uğruyorum


    Yüreğimdeki yaraya daha fazla izmarit vuruyorum


    Yorgun savaşçı edasıyla Her Sabah uyandığımda


    Geceki Yağmanın izlerini görüyorum yanağımda


    Biliyorsun anne, Önceleri nasıl ağlanırdı bilmezdim


    Gurbetin işi bu! Sağ olsun! bende öğrendim



    Gerçi hiç eksik olmadı ya gözlerimin nemi!


    Elden bir şey gelmiyor, üzülme anne emi!


    Gün ağardığında çok arkadaşımın saçları da ağardı


    Bazen bir araya geliriz hani bir çocuk şarkısı vardı


    "Orda bir köy var uzakta O köy bizim köyümüzdür


    Gitmesek de, görmesek de, O köy, bizim köyümüzdür "




    Şarkısını çalar tekrar tekrar dinleriz


    Topluca ağlama seansları yapar gözlerimizi sileriz


    Buralarda hayat ya geniş gelir ya da dar


    İklimlerinde bile mayhoşumsu bir tat var


    Sadece Lügatlerde kalmış mutluluğun izleri


    İyi yetiştirdi dertlerde, usta yaptı bizleri




    Nasıl bir alışveriş! Bu işte kazancım ne?


    Bu hasretin ödülü var mı bilemiyorum anne?


    Dışarıda Karla karışık bir hüzün yağar


    Sorma mevsimleri anne! Her mevsim sonbahar


    Nice kişilerin alın çizgileri vadesinden önce kırıştı


    Nice hayatlar telef oldu, gurbetin seline karıştı



    Alışamadım anne! Tükenmedi yüreğimin hıçkırıkları!


    Gurbetten bana kalan (sana kalan) sadece CAN kırıkları!





    MEHMET ORHAN DURDU
#24.09.2010 16:24 0 0 0
  • Zaman geciyor,

    Hergün bir yaprak,

    Hergün bir damla daha hayattan,

    Büyüyorum anne.

    Hani içinde bir kıvılcım olurya,

    Hani herşey çok güzeldir,

    Benim kıvılcımım kor oldu,

    Ama bak herşey yolunda değil anne.

    Hani ufacık bir bebekken,

    Sadece acıkınca ağlarmışım,

    Başka zamanlarda sürekli gülermişim,

    Artık sadece acıkınca ağlamıyorum anne.

    Bak yıllar ne çabuk geçmiş,

    Sadece gülünmeyecegini öğrenmişim,

    Belkide öğretilmişim.

    Ben büyümüşüm be anne.



    Yanından ayrılmayan kızın,

    Bak artık uzaklarda,

    Üstelik yalnız,

    Hemde herkesin içinde anne.

    Öyle birde tuzağa düşmüşki,

    Of dese olmaz, yok dese hiç,

    Adını bile koyamamış,

    Yardım etsene anne.

    Anlayacağın eskiyi özledim anne,

    Yeniden çocuk olmayı,

    Sadece acıkınca ağlamayı,

    Ve hiç şimdiyi yaşamamayı.

    Zaman geriye gitmez değilmi?

    Ya da ben yeniden çocuk olamazmıyım?

    Söylesene onu unuttum diyebilirmiyim?

    Yani herşey söylemek kadar kolay olabilirmi anne?

    Dur söyleme,

    Ben yine hayal kuruyorum değilmi?

    Sadece kendimi kandırıyorum değilmi?

    Peki kalbimi kim kandıracak anne?

    Eskiden günlerin, hatta dakikaların hesabını tutardım,

    Şimdi günlerden Cuma belkide salı,

    Günlerin ne önemi kaldıki,

    Takvimlere bile küs oldum anne.

    Yinede ayaktayım, direniyorum.

    Belkide bir ışık arıyorum,

    Bulunca herşeyden kurtulabileceğim,

    Ne güçlü büyütmüşsün beni anne!

    Sen yinede beni merak etme,

    Herşeyle savaşmayı,

    Güzel günlerinde olacagını,

    Ben senden öğrendim anne.

    Yinede buralar güzel, soğukları saymazsan.

    İnsanlar mutlu, beni saymazsan.

    Gündüzler ve gecelerde iyi, yalnızlıgımı saymazsan.

    Beni soracak olursan anne,

    Bende iyiyim, içimdeki yangını saymazsan.

    _______________________
    Deniz Tınarlı
#24.09.2010 16:33 0 0 0