Geceye kaçmayı sevmiyorum,
Biliyorsun,ama kaçmalıyım.
İçim ezik,yorgun,isyan sınırlarında oynaşan ve..
İçimdeki kapıları kendime kapatma cesaretini göstersem de,
Bir gerçek dilenci gururuyla kaçmalıyım geceye...
Ama ben bitmem gülüm...
Sonsuzluk,kendine özgü rüzgarını ümitle üflemiştir kalbime...
Bu maceranın bilinmedik sonu yalnızlık olsada,
Ben bitmem;
Biz bitmeyiz gülüm,
Öyle görünsek de...
Bir ümit var yarın için.Küçücük bir ümit.
Sessizliğin,fırtına öncesi olduğunu kabul ediyorum.
Öyle bir sessizlik ki bu,
Beni belkide kendi içselliğine doğru çeken kurtuluşum.
Kaçtıkca,aslında bana dogru koşan,
Biri gibi düşünüyorum seni.
Düşlerden çıkıp,
Hayatımın bir parcası olacağın günler için,
Bir hazırlık olarakmı kabul etmeliğim bu günleri?
Söylesene bana gülüm,
Aslında ben senmiyim?
Bir ümit var yarın için.Küçücük bir ümit.
Sessizliğin,fırtına öncesi olduğunu kabul ediyorum.
Öyle bir sessizlik ki bu,
Beni belkide kendi içselliğine doğru çeken kurtuluşum.
Sevgili Arkadaşım,
Bu ümit de olmasa,
insanlar ne yapardı bilemiyorum...!