Her ne kadar ziyana ugramıs yagmur günlerinin ardından yas tutmamıs olsam da
Beni yaza götürecek bir rüzgarın esine inanamadım hic,
Onlarca defa yüregimde sevginin o sonu gelmez aksamlarını,
Her sabahında ihanetsizce uyandım gecen gecenin hatrına,
Ve bunu bilebilmek icin pek az insan kırmaya calıssa da önyargı halkalarını birer birer
Benimle birlikte ve bana ragmen,
Yine de bir agacın eksik oldugundandır duydugum melankolik bir besteyi andıran gözlerimdeki hüzün,
Yıllardır yanıbasımdan, gözbebeklerimden eksilmeyen, eksilemeyen, eksiltemedigim....
Degisik kıtalarda yasatmaya calısıyorum artık yıllar öncesinde öldürdügüm ümitlerimi, tek bir dine, bir dile esir olmasınlar diyedir kimbilir, pek az seyi sorguluyorum artık..
O günlerden bugüne cok degisti
Tıpkı gecen gecenin sabahında öldürdügüm gibi hüznün melankolik yagmuruna tutulmus yas sarkılarını....
Bestesiz bir sarkı olarak gecirdim hayatımın son notasını,
O notayı benden calanlar, ve o notanın calısında dans edenler zevk-ü sefa icinde bir kez daha,
yüce zamana ulasamayanların basitligine sasırdım kendi gücümle bir kez daha övünerek....
Kendimi ölürken sevmeye basladım, ölümden geliyorum, yasamayı agaca asıyorum....
Gözlerimi bir ufka fisekleyerek, en son defa..