Goethe - Tekrar Bulusma

Son güncelleme: 26.06.2006 19:30
  • Tekrar Buluşma

    Acaba bu gerçek mi, yıldızların yıldızı
    Seni tekrar kalbimin üstünde sıkıyorum!
    Ah, şu ayrılık denen gece nasıl bir acı
    Nasıl derin uçurum
    Evet neşelerimin
    Sevgili, hoş rakibi sen;
    Düşününce geçmiş acıları
    Ürperirim halden.
    Düha ezeliyetin, Tanrının sinesinin
    Uyurken bir yerinde en kuytu ve düzgün derin
    Hazırladı ilk anı
    Çok yüce bir yaratma isteğiyle Tanrı
    'Ol!' emrini verdi,
    Bütün alem kudretle ve büyük ihtişamla
    Hemen gerçekleşerek bir varlık kazanınca
    Her taraftan çok derin bir ah koptu yükseldi
    Etraf nura boyandı
    Birbirinden ayrılıp bir yana kaçıştılar,
    Vahşeh ve korku dolu rüyaları içinde
    Her şey can attı
    İsteyerek sessiz ve ihtirassız
    Uzaklara, o derin sonsuzlukta.
    Her şey susmuş, sessiz ve ıssızdı etraf,
    Tanrı yalnız kalmıştı ilk olarak,
    Yarattığı şafağı o anda
    Şafak merhamet etti çekilen ıstıraba,
    Ve acı duyanlara,
    Ahenkli renk oyunları gösterdi,
    Daha önce birbirinden her ayrılan böylece
    İmkan buldu tekrardan birbirini sevmeye.
    Telaşla, acele ile birbirinin olanlar
    arayıp birbirini yeni baştan buldular
    Döndüler ölçüsüz hayata tekrar
    His ve duygular
    İster el ele tutup, ister yakalansınlar
    Yeter ki birbirinden onlar ayrılmasınlar.
    Bundan sonra Tanrının yaratması lüzumsuz
    Onun dünyasını artık bizler de yaratırız.
    Bu suretle o şafak al al kanadlariyle
    Beni sana uçurdu geldik dudak dudağa,
    Ve gece gökyüzünde parlak yıldızlarıyle
    Binlerce mühür vurdu, kuvvet verdi bu bağa,
    Artık şu yeryüzünde böylece her ikimiz
    Sevinç ve acılarda biriz ve herkese örnek olabiliriz.
    Ve ikinci bir 'Ol!' emri
    Bir daha ayıramaz bizi.

    Johann Wolfgang von Goethe
#26.06.2006 19:30 0 0 0