Uyumamistim ki...
Taze sisler yakiyordu genzimi
Mini mini, aciz, kimsesiz,
Aglayamadim;
Ölüler uyurlardi yalniz...
Ölüm derin bir uyku
Hayatla alay etmektir ölüm...
Birazcik soguktur, o kadar...
Kirmizi yildizlar görür uyuyan
Ve tatli bir uyku çöker
Öyle derindir ki o esneyis
Sogudukça ilinir...
Mor tirnaklar eflatun dudaklari kanatir.
Aklar sararir
Yasanmis anilarin aci sicakliginda
Olsun ölüler üsümezler ki...!
Buzlu bir uykudan uyandim.
Yeni karlar yagmisti sari pencereme
Bir serçe ölmüstü camimda
Aglamak geldi içimden
Ölüler üsümezlerdi.
Ölüler yasarlardi yalniz...
Güzel, rüyasiz...
Ölüm son problemin çözümüdür...
Ama, ölüler üsümezler ki!
Kipkirmizi, fener gibi, gökte asili...
Ömürce hasret kalinan...
Öyle yalnizdir ki o yolculuk.
Ölüler üsümezler ki zaten
Son armonidir bu...
Tek noktada bir seyler arar gözbebekleri
Sifirin altinda bilmem kaçi gösterir bakis ibreleri...