Avuç İçlerimize Düşerken Kırıntılar

Son güncelleme: 26.05.2011 09:02
  • Avuç İçlerimize Düşerken Kırıntılar şiiri - Hayrettin Günerli şiirleri


    /Bir varmış bir yokmuş diyerek dinlediğimiz
    masalın kahramanı oluverdik/

    Hayaline dalıp
    Suspus dinlerken o uyduruk masalları
    Ninemiz aslında
    Dizinin dibinde dingin bir koy oluştururdu

    Tutunma çabasıydı yıkıklardan
    Korkulu, meraklı..
    Algılamalar sarmalarken küçük bedenlerimizi
    Biz susar gözlerimiz konuşurdu anlatamadıklarımızı,
    Ya da sorgulardı art arda, ara vermeden

    En tenha yerinde başlıyordu hayat
    En gerçek haliyle yırtılıyor
    Sessizce akıp gidiyordu zaman

    Kimbilir bitmek üzere belki..
    Hep sırtından gördüğümüz yaşam
    İnandığımız,
    Ya da hülyasını kurduğumuz mavi hayat

    Hala renkler karışık tuvalimizde
    Fırçamız bocalamakta isteksiz ve yorgun
    Flu düşüyor hep resimlerimiz
    Ve hala yankısını arıyor sesimiz

    İçimizde orman yanıyor
    Hayaller duman altı
    Umutlar can çekişiyor
    Avuç içlerimize düşüyor kırıntılar

    Duygular dalga dalga kabarırken
    Yakınlaşır heyecan kırıntıları
    Avuçlamak isterim
    Akıp gider parmaklarımdan
    Çok kere boş kalır, ıslak ellerim,

    Bir varmış, bir yokmuş
    Diye başlarken kadere
    Hep kendi başrolünü oynamak
    Umudu rüzgâra bağlamak
    Tohumun toprağı delmesiyle
    Avuçlarında çiçek açtırmak ne hoş

    Bir masalın kahramanı oluvermek
    Hançer kırıklarını umursamadan
    Ömrün sözüne, özüne tutunmak
    Yine de,
    Her çizgisinde sevmek hayatı

    Geleceğe sarılmak
    Büyütmek
    Gürültülere susarak
    Tebessüm etmek
    Ne güzel...



    Hayrettin Günerli
#26.05.2011 09:02 0 0 0