bır dag basında vurulup düşersem toprağa
oğlum diye öptüğün yanaklarımı kanlar örterse
kanlanmış saçlarım sıyahtan kırmızıya dönerse
mavi beremi rüzgar alıp giderse..
yirmi iki yaşındaki vicudumu sana getıren dizlerim tutmazsa..
hergün bayram elini öpen dudaklarım kurursa..
hasretle yanan kalbimin yangını sönerse..
işte ozaman kanlar içindeki vicudumu son bir gayretle kaldırıp
ellerimi sana uzatacağım..
ANAM diyerek boynuna sarılıp HAYKIRACAĞIM..
ve yine aynı cocukluğumda kollarında oynadığım gibi
senin kollarında can vereceğim..
anam bu haykırışım bir gece kulağında ve sabah oğlunun
ölüm haberini alacaksın sen anaların en yaralısı
ben şehitlerin en güzeli olacagım
belki arkamdan ağlayacaksın resmıme bakıp öpeceksin
ve evimizin bir köşesine asacaksın
kanlımı kahraman türk komandosuna havale edeceksin..
12,05,1999 van başkale şehit er mehmet özyaylanın kaleminden....