Karimi 1998 "in sonbaharinda kaybettim....Yedi senelik evliligimizin iki senesini kanser tedavisi icin hastanelerde gecirmistik. Karim, her evlilik yildönümümüzde ikimizin fotografini cerceveler, " Bunlar bizim Hayatimizin gölgeleri " derdi... Öldügünde, yedi tane resmimiz vardi.
1997'in bir gecesinde onu aldattim. Oysa ona sürekli onu ne kadar cok sevdigimi ve sonsuza kadar sadik kalacagimi söylerdim. Ölmeden iki hafta önce yine ayni gülümsemeyle bakti bana ve sadece " Biliyorum " dedi.Izmire kar yagdigi gün, yani bir fotografimiza bakiyordum yine... Her cercevenin altinda bir harf oldugunu ilk kez o gün farkettim...
-A.
-R.
-K.
-A.
-S.
-I.
-N.
Gerisi icin yillari yetmemisti. Ama sanirim " Arkasina bak " yazmaya filan niyetlenmisti. Hemen cercevelerin arkasina baktim. Hicbir sey yoktu. Sonra bir sey dürttü beni, hepsini teker teker söktüm. Inanabiliyor musunuz, her birinin arkasindan bir mektup cikti...!! Gecirdigimiz her sene icin sevgi dolu sözler yazmisti...
1997" deki resmimizin icinden cikan zarf ise simsiyahti. Ve icinden su sözler cikti :
" 14 Mart 1997 / Gözlerin bana,baska birine dokunmus gibi bakti/ Söylemene gerek yok, biliyorum..."
2002 " deyiz. Onu kaybedeli 4 , aldatali 5 yil oluyor...
Icim aciyor simdi...
Cünkü kadinlar biliyor, hissediyor...
Seni Seviyorum diyenin sevgisinden süphe et, cünkü; ASK Sessiz, SEVGI dilsizdir....