Bu zülmət gecənin tən ortasında,
Sən ağlayarkən eşqin yasında,
Qəfil döyülə qapın...
Yumruq döyəcləyə, təpik dağıda,
Uçub sökülə qapın...
Bir sevgilin gəlib tuta yaxandan,
Tuta əllərindən, tuta saçından,
Gəlib asa səni dar ağacından.
Bütün xatirələr bir zəncir kimi
Əlini, qolunu möhkəm bağlaya.
Məğrurluq içində gülə gözlərin,
Qəlbin nalə çəkə, qəlbin ağlaya.
Bir kəlmə deməyə dilin gəlməyə,
Əllərin, qolların məhkumluğunu,
Ona qaytarmağa əlin gəlməyə.
Titrəyən nəfəsi hirsin içində
Durub ağır-ağır danlaya səni.
Sənsə ürəyində yalvarasan ki,
Nolar, bircə kərə anlaya səni.
Bu zülmət gecənin tənhalığında,
Ölən ümidlərin dar ayağında,
Qəfil qonağın gələ...
Sən həyəcan içində
Azacıq boğulasan...
Bu kiçik, dar otaqda
Lap itib yox olasan...
Bir sevgilin gəlib tuta yaxandan,
Yağdıra üstünə bir xatirə qəm,
Deyə ki, yenidən sənə gəlmişəm.
Bir həsrət oduna bürüyüb səni,
Deyə ki, bir zaman sevmisən məni!