1. Ana Sayfa
  2. Duygusal
  3. Seni öldürdüm içimde

Seni öldürdüm içimde

Son güncelleme: 20.01.2015 08:42
ıssızada ıssızada foto
  • Seni öldürdüm içimde
    Önce gülüşünü sildim
    Sonra geçtiğin sokaklardan
    Aldım gözlerimi...

    Sokaklardan boş gözlerle geçerken seni görebilme ihtimalinden vazgeçtim, sana yazdığım bütün şiirleri yaktım. Yaşarken ölmek derler ya... Arabesk bir cümle derdim hep. Şimdi anlıyorum... Bazen bir bakış öldürüyor insanı, Bazen bir davranış ve insan yaşarken bir çok kez ölüyor, anlıyorum... Üstelik ben yaşarken bir kez de sen öldürdün beni, bu şehirde bana yabancılaşarak.

    Ben de seni öldürdüm içimde. Seni yıldızların yanına koydum çünkü bütün sevdiklerimiz, bütün öldürdüklerimiz oralarda bir yerlerdedir, biliyorum. Bir tek her gece yatmadan sana yıldızlarla selam göndermekten vazgeçmedim... Seni öldürdüğümden beri biraz da kendimi öldürdüm. Her gün biraz daha eksilerek yaşıyorum.

    Seni içimde öldürdüğümden beri içsiz yaşıyorum hayatı. Anlıyorum, seni daha fazla acı çekmemek için öldürdüm ama şimdi seninle kendimi de öldürdüğümü anlıyorum. Hayatı boş, içsiz yaşıyorum.

    Yaşamak dediğin nedir ki; bir kaldırımda boylu boyunca yürümek, sonra da yorulup çökmek bir taşa. Bazen vaktinde ulaşmak otobüse, bazen de son bir anda kaçırmak treni... Doğanın ortasında sessiz bir köşe aramak ya da ıssızlığın içinde sesinize ses verecek bir ses aramak...

    Gizli şatomuzun dehlizlerinde bıraktıklarınızı ya da ertelediklerinizi bir gece yarısı bulma telaşına girmek sonra da onları tozlu ve ölü olarak bulmak... Onları hayata döndürme savaşına girmek, aslında çok geç olduğunu bilseniz de...

    Sıcacık bir mekanda, dışarıdaki insanlardan uzak yaşamak ya da pencerenizden sokak kedilerini izlemek...

    Ayazın ortasında sokakta gidecek hiçbir yeri olmayan bir yolcu olmak... Yitirdiklerini, kırgınlıklarını, düşlerini sırtına alıp eskilerin peşine düşen bir eskici olmak belki de...

    Kaçırdığı bir topun peşinden koşan ve hiç ulaşamayan bir kedi gibi mutluluğun peşine takılmak... Acıları kabullenip sıradan, günlük bir şeymiş gibi yanınızda taşımak...

    Kırılıp yere düşmesine rağmen, dirilmeyi bekleyen bir fidan gibi olmak... Bazen gelmeyeceğini bilerek beklemek - gitmeyeceğinizi bilerek büyük şehirleri düşlemek...

    Bütün hayal kırıklıklarına rağmen tekrar aşık olmayı istemek... Gerçeğin bütün yüzüne rağmen yeni düşler kurmak...

    Kırılmak, yanmak, savaşmak, yitirmek, kazanmak, gitmek, dönmek ve sonunda yitip gitmek yani yaşamak dediğin nedir ki?

    Bir trenin düdüğünün ansızın çalması ve yaşanan her şeyin geride bırakılarak gidilmesidir...

    Eksik ya da tamamlanmış
    Yine de bomboş...
#20.01.2015 08:42 0 0 0