Biz Çocukken

Son güncelleme: 03.09.2016 19:09
  • noimage
    Biz çocukken koşar oynar ve düşer dizimizi yaralar, yaranın üstünü tuta tuta ,ağlayarak eve gelirdik,
    Topu mahalle aralarında oynardık,kavga eder bağırışırdık,sonra el ele evlerimize giderdik,
    Öyle dargınlık küslük bilmezdik..
    Canım annem hiç kızmadı pantolonumuz yırtılmış sökülmüş umurunda olmazdı öperdi bizi,yaramızı temizler bantlardık.
    Onun yaptığıyla dizimizin acısı geçerdi,çok acısada üflerdik yara sanki üfleyince geçiyormuş gibi...
    En büyük acımız buydu sanırdık,kafamızı yarardık,dizimini kolumuzu kanatırdık ağlardık ağlardık.......
    Ah annecim neden demedin en büyük acı bu değil oğlum diye,
    Neden demedin bu acı geçer de esas acıyı büyüyünce çekeceksin.....
    Nerden bilebilirdim ki çocuk kalbiyle,çünkü tüm dünyamızı güllük gülistanlık sanırdık.
    Ekmek elden su gölden....
    Nerden bilebilirdim ki esas acının kanayan kol bacakla kalmayacağını......
    Ah ahhhhhhhhh
    Keşke hiç büyümeseydimde dizimdeki acıyı en büyük acı sansaydım
    En büyük acı kan akmasıyla olmuyormuş,
    En büyük acı kansız,
    En büyük acı yarasız,
    En büyük acı dokunamadığımız da,göremediğimiz de,
    En büyük acı KALBİMİZDE.
    Keşke hiç büyümeseydim dediğiniz anlar vardır ya,
    Ben diyemiyorum,acı benim tat benim.
    Esas olan acıyı hissetmekten çok, acıyla yaşamak insanı vuruyor.
#03.09.2016 19:09 0 0 0