Sonbahardi... Seninle geçiyorduk o yoldan;
Topraklardan, havadan bir hüzün tasiyordu
Gönlümüzde yepyeni bir duygu yasiyordu.
Rüzgarlarin degildi bu musiki, bu hüzün;
Hatirladin degil mi? Kuslar aglasiyordu...
Havada bir serinlik... Tatli bir hayal gibi...
Toprak nasil meçhuldü tipki istikbal gibi?
O gün tabiat baska bir türlü yasiyordu.
Kalbin aci, gözlerin yasla dolmustu senin;
Yapraklar gibi tir tir titriyordu tenin;
O nagme mesafeyi, zamani asiyordu.
O bir beste degildi: Kuslar aglasiyordu.
En hazin sey muhakkak öksüz kalan ocaktir. Bu ocak hüzünlerle dolup bosalacaktir.
Eski bir sonbahari, küçük kuslari anmak
Belki veda etmektir sana birkaç satirla...
Yine bir sonbaharda ordan yalniz geçersen,
Beraber geçtigimiz serin günü hatirla!..