Hünkarım Acep Niçin Yaya Yürürsünüz?

Son güncelleme: 20.07.2007 14:11

Nerqish

Misir seferi sirasinda, Sina cölüne girmekte tereddüt gösteren askerlerine kesin hareket emrini veren Yavuz Sultan Selim, hic beklemeden ati Karadumani uccuz bucaksiz cöl denizine sürdü.
Arkasindanda koca Osmanli ordusu dügüne gider gibi alevli Sina cölüne daldi. Kum firtinalari etrafi kasip kavuruyordu. Gündüzleri dayanilmayacak kadar sicak, geceleri ise dondurucu soguktu. Ordu bu sekilde yok almaya devam ederek cölü yariladi. Herkez suyunu idareli kullaniyor, teyemmüm yapilarak namaz kiliniyordu.
Bir ara Yavuz Sultan Selim birden bire ati Karadumandan yere atladi. Onu gören basta vezir-i azam Sinan pasa olmak üzere Anadolu Beylerbeyi ve Rumeli Beylerbeyi de atlarindan indiler, bütün komutanlar, sipahiler, süvarilerde yaya yürümeye basladilar. Koca Osmanli ordusu, Piyade bir ordu haline dönmüstü.
Padisah, cok saygili bir sekilde önüne bakarak yürüyordu. Bütün vezirler, kumandanlar ve askerler merak icinde kalmislardi. Her zaman oldugu gibi yine Hasan Cana müracaat ettiler. Oda olup bitenlerin ne oldugunu anlayamamisti. Ögrenmek icin Selim Hanin yanina yaklasti ve: '' Hayirdir, insallah Sultanim. Bütün ordu merak eyler. Devletli padisahimiz acep nicin yaya yürürler? diyerek telas ederler''dedi. Bu dünyayi iki cihangire az gören büyük Sultan söyle fisildadi:
''Iki Cihanin Sultani Peygamber Efendimiz (s.a.v.) önümüzde yaya yürürlerken biz nasil at üzerinde olabiliriz, Hasan Can!''
Bir müddet bu sekilde giden Selim Han tekrar atina binince digerleride atlarina bindiler. Osmanli ordusu, bu sekilde cölde yol almaya devam etti ve kimseye nasip olmayan cölü gecme serifi bu büyük cihangire nasip oldu.

Böylece misir seferinde manen desteklendigini gösterdi.