Boşver

Son güncelleme: 17.07.2007 09:55
  • Boşver
    Üzerine daha bir tek kelime yazmadan birazdan buruşturup atacağını bildiğin beyaz bir kağıt duruyordur önünde

    Elinde ise çocukluktan kalma bir alışkanlıkla arkasını kemirdiğin kara bir kalem. Kara, kapkara, tıpkı içinde bulunduğun oda gibi...

    Bıçak gibi bir gidişti
    Arkanı döndüğünde
    Sallanmadı sardunyalarımın yaprakları
    Kesin ve net
    Sadece bitti

    noimage

    Bir ağırlık çöker üzerine, bulunduğun yere sığamazsın.
    Görünürde hiçbir neden yoktur ortada.
    Boğazına sarılanın kim, içini daraltanın ne olduğunu bilemezsin.
    Ama bildiklerin de vardır elbette; yalnızsındır, için daralıyordur,
    yüreğin burkuluyor ve savunmasızsındır...

    Bekledim
    Bekleyişler içinde
    Kayboluşumu seyrettim
    Seni sevmek
    Yeniden var olmaktı
    Ben sensizlikte zamana yenildim

    Hiçbir sesin anlamı yoktur.
    Çalan telefonlara aldırmazsın.
    Konuşmak bir eziyettir ve derdini anlatmanınsa hiç ama hiçbir anlamı yoktur. Bakışların bostur.
    Kendine bile katlanacak durumda değilsindir.
    Hiçbir şeyin o anda seni mutlu edeceğine inanmıyorsundur...

    Güneş
    İnat etmiş bir kere
    Doğmamak için
    Doğmayacak işte



    İlahi bir güç, hayatında değer verdiğin her kavramın içi bosaltılmıştır sanki. Yaşadığın kente de, o kentte yaşayan dostlarının da,
    yakınlarının da yabancılaştığını düşünürsün.
    Hiçbir şey gözetmeden, hiçbir şey beklemeden açtığın,
    hançerlenmiş yüreğinin kabuk tutmuş yarası da,
    o yürekte duyduğun sızı da önemsizdir o an senin için...

    Güneş bu elbette doğacak
    Başka suların
    Başka kuşların
    Kanına karışacak
    Sadece zamanını bekliyor

    Hayatımı tam da sorgulama zamanı diye düşünür,
    bilmem kaçıncı kez ruhunla giriştiğin savaşa hazırlanırsın önce.
    Ama anında vazgeçersin.
    Çünkü bir daha böyle bir savaşa girecek ne gücün vardır,
    ne de o savaşta arkanı yaslayacağın yüreğine ve beynine güvenin...

    Dünya var oldukça sürecek
    Bir MaSaLın kahramanlarıyız biz.
    Birbirimizin farkındayız
    Ve bu farkındalık
    Can yakıyor...

    "Neyse ya bosver" dersin. "Bosver" irsin...

    Kırarsın kalemi, buruşturursun kağıdı, koca bir yudum alırsın kadehindeki zehirden, yaslanırsın arkana ve gülümsersin...
#16.07.2007 16:41 0 0 0
  • Bir ağırlık çöker üzerine, bulunduğun yere sığamazsın.
    Görünürde hiçbir neden yoktur ortada.
    Boğazına sarılanın kim, içini daraltanın ne olduğunu bilemezsin.
    Ama bildiklerin de vardır elbette; yalnızsındır, için daralıyordur,
    yüreğin burkuluyor ve savunmasızsındır...



    çok teşekkürler
#16.07.2007 18:23 0 0 0
  • paylaşım için teşekkürler FireBlade
#16.07.2007 19:09 0 0 0
  • yüreğine sağlık
#17.07.2007 09:55 0 0 0