beni her ölüm etkiler
tanımasam bile üzülürüm
yitirilmiş ümitlere...
hiç gerçekleşemeyecek ideallere... yaşanmamış sevgilere üzülürüm
bu yüzden korkarım yaşamı ertelemekten
ne yapılması,ne söylenmesi gerekiyorsa söylenmeli, yapılmalı
seviyorsanız,sevdiğinizi bugün söyleyin, sevdanızı
bugün yaşayın
işinizde yapılacak ne varsa bir an önce yapın
yarın çok geç olabilir
bir anda bitebilir her şey
yaşamak için acele edin bence
kısa yaşamışlıklar, yaşamamışlıklardan daha
iyidir
geriye dönüp baktığınızda "keşkeler" çoğunlukta
olmasın uzun vadeli hedefler için bile bugünden harekete geçmeli
yarınlar çok uzakta olabilir
daha okulda başlamıyor muyuz ertelemeye
yaşamı
ilk hedef kolej,sonra ünivesite
hep yarına yatırım bugünü sonra, yaşamamacasına
işe gireyim sonra...
evleneyim sonra...çocuklar büyüsün sonra...
emekli olayım sonra... sonra...sonra...sonra...
bir sürecin başında,ortasında yaşam her an sona
erebilir sonrası olmayabilir!
fedakarlıklar güzel ama unutmayalım
"herkes kendi hayatını yaşar"