En çok sevdiğim ressamdı güneş.
Hele bir ankebutu kendine tuval tutmaya görsün,
O portreler yok mu ki;
Piyasada para etmeseler bile
En değerlileriydi âmennâ
Ve dünyanın neden bu kadar...?
Diye başlayıp uzayan sorulara yanıt.
Bir deli coşmak gelir giderdi içimden
Susar otururdum yerimde, çünkü,
Ada balığından kopup gelen anber olurdum
Neşemle baş başa kaldığımda
Seher kuşlarına 'bülbül' derlerdi ilk gezdiğim yerlerde
Güneş angarya çalışırdı tam gün
Simurg gelir geçerdi önümden
Tebessümle seyrederdim
A'râf'dan dünyayı
Cennetti bir yanım, gördüm...
Duvarlarıma astığım gölgelerden belli idi tüm bunlar;
Sırf bu yüzden beyazı yeğ tutardım badanalarda
Zaten, ilim arızî bir haldi.
Âlem-i ekber , âlem-i esbab olurdu
Ormanların kıyısından gökyüzüne çıktığımda
En çok sevdiğim ressamdı güneş!