Zaman sararmış yapraklar gibi
Savrulurken hayatın uçurumlarına
Sonsuzlugu avuçluyoruz hep beraber
Tarihin kirli dönencelerinde
Banka cüzdanlariyla ölçülüyor yaşam
Aşklar,bir gecelik ilişkiler kadar değersiz
Dökülen yapraklar gibi geçersiz dostluklar
Kara bir leke taşıyor yarınına herkes
Eski incelikler, ilişkiler yok artık
Unutulmuş sevdalar üşütür yüreğimizi
İçli türküler yakışmıyor artık sesimize
Müzik diye sözsüz sözcükler tıkılıyor kulaklarımıza
Kimse kimseyi anlamıyor
Kimse kimseyi bağışlamıyor
umutlarıda kirletiyoruz hep beraber
Kirli bir kefen örerek cesetlerimize
utanarak bakıyoruz geleceğine çocuklarımızın
Gün gelecek
Herkes kendi yarattığı cehenemde yanacak
Duygu kalmayacak sevgi kalmayacak
Yürekler taşlaşacak taştan anılar gibi
İnsan olup olmamanin önemi kalmayacak
Gün gelecek
Herkes kendi yarattığı cehenemde yanacak
Duygu kalmayacak sevgi kalmayacak
Yürekler taşlaşacak taştan anılar gibi
İnsan olup olmamanin önemi kalmayacak
Gün gelecek
Herkes kendi yarattığı cehenemde yanacak
Duygu kalmayacak sevgi kalmayacak
Yürekler taşlaşacak taştan anılar gibi
İnsan olup olmamanin önemi kalmayacak