Bu hayatda her kes gibi,bir gunahsiz bebek gibi
Aglayarak dunyaya göz acdi bir gun....
Ve sonrada gulmeyerek omrunun son aninadek
Aglayarak öldu bir gun,....
Daha kucuk yaslarinda sokaklara atilmisdi
Kimsesiz bir yavru gibi acilara satilmisdi
Anne,baba ihaneti kalbine bir yaraydi
Onun icin dunya zindan,gunes ise karaydi
Cogu sicak yataginda Allaha isyan ederken,[I
O kimsesiz tas yatakda bir lokmaya sukr ederdi
Cogu sonsuz dileklerle eylenceyle yasarken
O kimsesiz hickirarak göz yasini silerdi
Oynamayi o da sever gece o da korkardi
Ama kader hayatini acilarla yogurdu
Anne yokdu acisini dindiren
Baba yokdu oyuncakla eve gelen,
Insan yokdu bu dunyada derdin bilen
Alay edip ,hor bakardi herkes yirtik libasina
Nefretleri birakdilar kalbi kirik dunyasina
Keder ile,aci ile ac -acina buyuyordu
Bir gunahi yokdu onun Yalniz sokak cocuguydu
Milyonlarla insan varken cok yalnizdi o kimsesiz
Caresizce inliyordu , agliyordu sessiz-sessiz
Bu kederle ,bu aciyla yana-yana buyumusdu
Kalbindeki cocuklukda intikama donusmusdu
Bu aciya dayanmayip,bu hayatin kisasini birisinden aldi birgun
Hirsizlikdan,cinayetden mahkemede oldu surgun
Ama kimse soylemedi: hirsiz onun hayatini,kanadini koparandir
O cocukken acilara ,sokaklara goturendir
Katil onun umidini,dileyini ezenlerdir.
Kucuk kalbi acitarak serbest- serbest gezenlerdir.
Ama kimse soylemez bunu,gelir kimsesizin sonu
Birgun öldu ölusude anilmadi,
kimsesizin юlumune aglayanda bulunmadi,
Bu dunyada insan gibi mezarada konulmadi
Kimsesizin ölumune Fatihada okunmadi