Bir Akşam Saatiyle Düşecek Toprağa İlk Sevgilisi,
Kavuşacak Birbirine Hasret İki Sevgili;
Yağmur Damlası Ve Toprak...
Birbirlerine Hasret, Sarılacaklar Delice,
Toprak Sevincinden Islanacak,
Yağmur İse Toprakla Buluşunca Bin Bir Parça Olacak,
Susacaklar !
Sessizce Birbirlerine Olan Aşklarını Haykıracaklar...
Akşamüstü Kavuşacak Yağmur Damlası İle Toprak,
Birbirlerine Olan Özlemleriyle Yanıp Tutuşarak,
Yağmur Coşkun, Toprak Biraz Utanarak,
Birbirlerine Sarılınca Artık Bütün Çile Son Bulacak...
Sonra Yağmur Damlası "Dur" Diyecek,
Fısıltıyla Toprağa Bir Şey Söyleyecek,
Bu Fısıltıyla Toprak Sessizleşerek,
Bütün Dikkatiyle Yağmur Damlasını Dinleyecek;
Özledim Seni Diyecek Yağmur Damlası,
Yokluğunda Bulutların Arasında Bunaldım,
Daha Fazla Bekleyemedim, Yeryüzüne Yağdım,
Tek Sana Kavuşmaktı Muradım !
Sonra Toprak Sözünü Kesti Yağmur Damlasının,
Sevinci Birden Ufaldı Vefalı Toprağın,
Biliyordu Toprak Her Türlü Cefasını Hayatın,
Bir De Hayatın Kurt Kapanı Olan Aşkın...
Seninle Dedi Toprak, Ben De Çok Mutluyum,
Bir De Şu Güneş Hiç Doğmasa,
Güneş Doğunca İyi Ama,
Bir De Aşkım Güneşle Kaybolmasa...
Umut Güzel Şeydir, Umut Büyülüdür Ey Küçük Yağmur Damlası,
Ama Kimi Güneş Doğunca, Kimi Gece Olunca Kaybeder Umut Deryasını...