Ey gönlüme değen gözyaşım!
Zamanın tenhalığında eğrilen gönlünü sakla gerçek aşklar için!
Yangın bitmese de gözlerinde, damlaların hiç durmadan aksın o yar'in özüne
Kalp süvarisi değildin sen unutma!
Sevmek, sevilmek ömründe tek sermayendi senin ey gönlüm!
Damlalar içinde biriksin boş ver!
Yalın hayatların ıssızlığı çelimsizdir
Hazin olur sonsuzlukları
Sen gözlerinden düşürdüğün yaşları biriktir avucunda
Al yanaklı bebeklerin temizliğinde orucun olsun susuşun
Dökülsün dehlizime, akıntıma kapılsın günahlar
Geçmişime mübarek sayılsın gözlerimden dökülen bu yaşlar
Omuzlarında devleşen yükün ağırlığından feryad etmeye meylettiğinde yüreğin, sadece tut dilini
Kara zindanı andıran gözlerinde bir ışık haresi oluşsun
Bir kıvılcım, bir ateş, bir sus, bir can oluşsun
Ağlamaktan sakın korkma ey gönlüm !
Matem tutmak değildir bu ve gidenin ardından yas tutmak hiç değil
Gelene sevinmek, acıyan yaralara tuz basmak değil
Çölde susuz kalmış bir ceylanın çaresizliğine su bulmaktır