Yok Oluşlarda Tökezliyor Adımlarım

Son güncelleme: 02.11.2008 18:07
  • Yok(ol)uşların direnci kurşunlanmış yürüyüşlerinde belalı başım...

    Küçük metinler halinde coşarken şiir soluklu sevdam, büyük savaşların kanlı yıkımları kaldı meydanlarda...

    Sınırları mayın döşeli coğrafyamın,gittikçe daralan çemberinde örselendi,yorgun adımlarım..

    Şimdi sazın tellerinde kendini asan acılara sahip, dilimdeki türküler...

    "Bana kendini anlatma!... Gülüşün (s)aklayamaz yan(ıl)gınların yakıcılığını"

    Gecenin ayışığı vurmuş ihanetinin yüzüne
    ne yana yürüsem yalınayak eylem adımlarıyla,
    Kayıp ilanı asılı duvarlar barikat kuruyor yürüyüşlerime, fail-i meçhul (k)ayıpların hükümsüz kalmış dosyalarıkursağımda soğuk cesetler taşıyorum

    Oysa Senin için söylerdim;
    Tutsaklığımın o lirik, o yokuşlar çıkan ezgisini.
    kıskançlık çizerdim duvarlarıma yokluğunda

    Şimdi kanatları çekilmiş güvercinlerin uçamayışlarını bölüşüyorum taş bahçemde
    saçlarımda beyaza dönmüş kızıllıklar savruluyor soğuk rüzgarlarda
    "Bakma öyle yüzüme !...Savurdun işte yeditepeden aşağı düşlerimi"


    yüzüme çarpan mezar taşlarıyla uyanıyorum sabah
    Göğüs kafesimde çoğalıyor bir ölünün yalnızlıkları
    Sanık sandalyesine oturtulmuş düşlerimin öfkeli telaşında,
    yine yangın yeri satırlarım

    Bıçağın kemiğime dayandığı kuşatılmış gecelerimin,
    hüzün vardiyalarında kaybettim gülüşlerimi...
    Kalın duvarlarla ayırdım hayatımı herşeyden...
    Artık eski bir tren yolculuğudur gözlerim,garların grisinde yalnız...
    Hangi sevincin boynuna sarılsam ,kısa kaldı kollarım (s)arınmalara...

    "Namluya sürülü son hecemi de tetikliyorum boşluğa"

    Kaç ağlamak gömdüm ihanet kızılı şafaklara ,kimse bilmez..
    Acıyı ilk senin gözlerinde görmedim ki !...
    Dizlerimin üstünde savaştı hep uslanmaz direnişim..
    Yenilgilerimi kendi zaferi sayanlarla eşdeğer mi yüreğim ?
    Ben kontra mevsiminde voltaladım, Diyarbekir'in dar sokaklarını

    Takarrof mermisiyle ensesinden vurulmuş Fail_i meçhul acılar taşıyorum sol yanımda Ölümlerden öfke biriktirdim isyanıma
    Bu yüzden avazım çıktığı kadar bağırıyorum tiz sesimle;
    Ensesinden vurulmuş zaferler yıldıramaz insanca sevgimi
    İlla ki göğsünden vurulacak İlla ki göğsünden

    "Git artık !... Gözlerin de onaramaz kırılgan öfkemi"

    Hasan KARADENİZ

#02.11.2008 18:07 0 0 0