Dün bebektim ben bugün büyüdüm
Oysa ne hayallerim vardı
Güneşi görmeyen odamın penceresinde
Umutlarım yeserirdi maviliklere salardım benliğimi
Mutluluk dediğin yasakmış bana erken anladım
Güzel günler gelecek derlerdi bana
Ümitlerin bitmediği güzel günler
Nafile artık beklemek mutluluğu
Üzüntüler sarmışken her yanımı nafile
Çocuktum ben gözlerinde ışıltı olan
Oynamak koşmak isteyen bir çocuk
Cabuk kırdılar beni yıktılar umutlarımı
Uykularımı çaldılar benden beni çaldılar
Küçük bir tebessümdü istediğim
Lakin soğuk duvarlar acıtıyordu canımı
Ağlıyordum duyulmuyordu sesim
Rüyalarımda bile yasaktı bana
Ilık bir gülümseme yasaktı işte
Ne güzel gülüyordum oysa
Ağlatmasaydı beni bu hayat
gözlerimden hüznün yaşı akıyor
alabora olmuş tüm duygularım
yokluğunun hasretiyle savruluyorum
ve kanatıyor bıraktığın mazi yüreğimi
boş odamın soğuk duvarlarında
canlanıyor hayalin acımasızca
bakışların gülüşlerin herhalin karşımda
bir sinema perdesi sanki gözlerimde
içtiğim sigaranın dumanındasın sanki
seni çekiyorum içime her nefeste
yakıyorsun benliğimi alev olup
giderken son bakışında yaktığın gibi
artık avutmuyor ne hayalin nede hatıraların
seni sensiz yaşamak zor çok zor geliyor bu kalbime
isyan edesim geliyor beni bırakıp gidişine ama nafile
anlamsız kalıyor herşey yokluğunda yalan oluyor
son yalanı da kendime söylüyorum gidiyorum
elimde bir silah tek kursunla sensizliği öldürüp
bende gidiyorum uzaklara çok uzaklara
bir dönmek istesende bulamayacağın
uzun bir yokluğa gidiyorum
ELVEDA
gözlerimi kapatıyorum yalnızlığa
kelimelerim hecelerim hepsi darma dağın
güneşim solmuş sonbahar hüznünde
ismini bile söylemekten korkarım kalbime
yalnızlığın son demi bu son sözler
hasret çeken yüreğimin son haykırışı
içimdeki korun alevlenişi her şeyin sonu
gidiyorum herşeyi bırakıp yenilgilerimle
vedaların en güzeliyle gidiyorum
seni seven kalbimi bırakıyorum geride
acıları hüznü yanıma alıyorum
sensizliğin acı koynuna gidiyorum
elveda güzel sevgili elveda
bir ömrün son satırlarıyla
gözümdeki son damla yaşla
elveda sana sana dair ne varsa