Öyle insanlar tanıdım, her biri gökte bir yıldız gibi parlıyordu. Oysa ben seni güneşim seçtim ve bir güneş için binlerce yıldızdan vazgeçtim.
Hani gözler var ya sözleri anlatır, hani sözler var ya gözleri anlatır, hani anlar vardır ya değeri geç anlaşılır, bir de aşk var ya işte o seni bana anlatır durur.
Şimdi daha iyi anlıyorum nefes almak değilmiş benim yaşadığım, Ateşle yanmak gibi bir şey seni severken böylesine senden uzak, senden ayrı yaşamak.
VAZGEÇTİM Kaç gece yatağımda uykusuz, Bir oyana bir bu yana dönüp durdum. Görmek için düşümde hayalimde, Duymak için sesini. Kaç kere ellerim uzandı telefona. Aşkı oyun bilirsin sen, aklıma geldi. Vazgeçtim ! Gezip durdum perişan halde, Kâh sahillerde, kâh cadde boylarında. Hayal kurup sen diye, Ağaçlara dağlara taşlara sarıldım. Elleri güldürecektim halime, İhanetin aklıma geldi. Vazgeçtim ! Kahırdan başka ne vardı sanki verdiğin, Acılardan zevk alır hale getirmiştin. Yine de görmek için seni, Şeytana uyup, bir daha bozacaktım yeminimi. Vedalaşmadan gidişin aklıma geldi. Vazgeçtim ! Açıp ellerimi yalvardım tanrıya, Bir defacık tutmak için ellerini, Koklamak için saçlarını. Adaklar adayacaktım evliyalara, Umursuzluğun aklıma geldi. Vazgeçtim ! Paylaştığımızı sandığım güzel günler hatırına, Suçlu benmişim gibi, Af dileyecektim gözlerine bakıp. Her türlü cezana razı olacaktım. Boynumu büküp, bi daha gelecektim kapına. Başkasını sevdiğin aklıma geldi. Vazgeçtim !
2. yazıyı okuyunca içimde bir efkarlanma duygusu başladı..
gerçekten öylesine güzel duyguları dökmek dururken nedense bazı olgular akla geldiğinde VAZGEÇİŞ en iyi nokta oluyor, bende vazgeçtim ve mutluyum...