Gözgöze geldik bir an
Gülümsedik birbirimize
O umutla büyümeye kararlı
Ben heyecanla beklemeye kararlı
Anlaştık sanki bu çiçekle
Ben yıllardan beri bu çiçeğe hasret
Çiçek açmak için bir yüreğe hasret
Emek vermeliydik beraber
Yaşamalı büyümeliydi
Onu çok sevdim
Yapraklarını okşadım
Dertleştim hep onunla
Kalbimde ona zarar gelmesi mümkün değildi
Ama
topraksız
susuz
güneşsiz açmıştı
korkuyordum
Çiçekte beni çok sevdi
Benim kalbimde açtığı için çok mutluydu
Doğru kalpte açtığına emindi artık
Ne çok şey konuştuk beraber
Ne çok güldük
Bazen kavga bile ettik
Ama hiç küs kalmadık
O anlattı ben dinledim
Ben anlattım o dinledi
Birbirimizi kıskandık bile
Bazen ne çok ağladık
Ama hep destek olduk birbirimize
Anladık ki artık biz kopamayız
Yalnızlıklar bitmişti artık
Varsın hiç kimse olmasındı etrafımızda
İkimiz hep çoktuk
Ama
topraksız
susuz
güneşsiz açmıştı
korkuyordum
Beklentisizdi
sadece sevilmek
ve paylaşmak istiyordu
Hüzünlüydü
Onu anlıyordum ve anladıkça
daha çok seviyordum
Aslında artık onsuz da yaşamak istemiyordum
Onunla beraberken
her şeyi eksik bildiğimi öğrendim
"Sevmek gerçekten yürekten sevmek elindeki en büyük değer"
demişti bir gün bana
Büyüdüm
çoğaldım onunla
Ama
topraksız
susuz
güneşsiz açmıştı
korkuyordum
Bir gece rüyamda
çiçek çok hastaydı
ölmek üzereydi
Tanrım
deli gibi uyandım
Hemen seslendim ona
çiçek dedim uyanık mısın
ses gelmedi
belki uyuyordur diye düşündüm umutla
Çiçek! Çiçek!
Ses gelmiyordu
Korkumdan bakamıyordum
Bir acı saplandı yüreğime
Ağlamak istiyordum
Sanki dünyalar başıma yıkılmıştı
Sonra tüm cesaretimi toplayıp baktım
Çiçek boylu boyunca yere uzanmıştı
O güzel ince gövdesi kırılmış
yaprakları solmuş dökülmüştü
Tanrım
Ölmek istiyordum
Onu öyle görmeye tahammülüm yoktu
Biraz kıpırdar gibi oldu sanki
hemen elimi
yaprakları dökülmüş başının altına koydum
göz göze geldik bir an
O ilk gün ki gibi
Yüzünden birkaç damla gözyaşı aktı elime
Bir şeyler söyleme çalışıyordu
Yorulmasını istemiyordum sus dedim
Sus benim güzel çiçeğim yorulma dedim
Göz yaşlarımız sel olmuştu artık
İkimizde sonuna geldiğimizi biliyorduk
İçimde ki çiçek ölüyordu
Benim can dostum beni bırakıyordu
Yalvarıyordum gitme diye
Dualar ediyordum
Bana son cümlelerini söyledi benim güzel çiçeğim
"Kalbinde başka çiçeklerin açmasına izin ver
seni her zaman seveceğim"
Artık cansızdı çiçeğim ellerimde
Bende ölmek istiyordum onunla
Başka çiçek istemiyordum ben
Onu istiyordum
Ona sarılmak
Onunla dertleşmek
Onunla gülmek istiyordum
Canım çok yanıyordu
Hayatın bir anlamı yoktu artık benim için
Çiçeğim benim yüzümden ölmüştü
Toprak yoktu
su yoktu
güneş yoktu
"Yüreğinde başka çiçeklerin açmasına izin ver" demişti
Başka çiçekler için toprak lazımdı
su lazımdı güneş lazımdı
Başta çiçeğimin açmasına izin vermemeliydim
Doğru şeyler lazımdı bir çiçeği hak etmek için
Bana verdiği mesaj buydu çiçeğimin.
Ölümünle bile bana bir şeyler öğrettin