Sen her şeyi süpürebilirsin;
Sonbaharı süpüremezsin.
Yalnızsa
Sürekli bir sonbaharı
Süpürür hep..
Düşünemezsin.
Özdemir Asaf
Yalnızın Durumları II
Yanar
Sobasında
Yalnız'ın
Üşüyen
Bakışları.
Lambasında
Karanlığa dönük
Bir ışık
Titrer
Sönük-sönük.
Penceresi
Dışına kapanmıştır,
Kapısı
İçine örtük.
Özdemir Asaf
Yalnızın Durumları III
Yalnız
Bin yıl yaşar
Kendini
Bir an'da.
Özdemir Asaf
Yalnızın Durumları IV
Yalnız'ın
Nesi var, nesi yoksa
Tümü birdenbire'dir.
Özdemir Asaf
Yalnızın Durumları IX
Sözünde durması
Yalnız'ın yalancılığıdır
Kendisine..
Hep yüzüne vurur utancı.
O yüzden
Gözlerini kaçırır
Gözlerinden.
Özdemir Asaf
Yalnızın Durumları V
Yalnız
Bir ordudur
Kendi çölünde
Sonsuz savaşlarında
Hep yener
Kendi ordusunu.
Özdemir Asaf
Yalnızın Durumları VI
Yalnız'ın
Sakladığı bir şey vardır;
Boyuna yerini değiştirir,
Boyuna onu arar..
Biri bulsa diye.
Özdemir Asaf
Yalnızın Durumları VII
Yalnız
Hem bilgesi,
Hem delisidir
Kendi dünyasının.
Ayrıca;
Hem efendisi
Hem kölesidir
Kendisinin
Tadını çıkaramaz
Görece'siz dünyasında
Hiçbirinin
Özdemir Asaf
Yalnızın Durumları VIII
Yalnız
Sürekli dinleyendir
Söylenmemiş bir sözü.
Özdemir Asaf
Yalnızın Durumları X
Yalnız'ın odasında
İkinci bir yalnızlıktır
Ayna.
Özdemir Asaf
Yalnızın Durumları XI
Yalnız
Hep uyanır
İkinci uykusuna.
Özdemir Asaf
Yalnızın Durumları XII
Yalnız
Kendi ben'inin
Sen'idir.
Özdemir Asaf
Yalnızın Durumları XIII
Bir sözde saklanmış bir yalanı
Bir gözde okuduğundan
Bakmaz kendi gözlerine bile.
Özdemir Asaf
Yalnızın Durumları XIV
Hep susadığında
O
Kendi çölündedir.
Özdemir Asaf
Yalnızın Durumları XIX
Yalnız'ın adı okunduğunda
Okulda ya da yaşamda
Kimse
"Burda"
diyemez..
Ama
Yok da..
Özdemir Asaf
Yalnızın Durumları XV
Kendi öyküsünü
Ne anlatabilen
Ne de dinleyebilen.
Kendi türküsünü
Ne yazabilen,
Ne söyleyebilen.
Özdemir Asaf
Yalnızın Durumları XVI
Bir zamanlar güldüğünü
Anımsar
da...
Yoğurur hüzün'ün çamurunu
Avuçlarında.
Özdemir Asaf
Yalnızın Durumları XVII
Yalnız
Aranan tek görgü tanığıdır
Yargılanmasında
Kendi davasının..
Her duruşması ertelenir
Kavgasının.
Özdemir Asaf
Yalnızın Durumları XVIII
Yalnız
Hem kaptanı
Hem de tek yolcusudur
Batmakta olan gemisinin..
Onun için
Ne sonuncu ayrılabilir
Gemisinden,
Ne de ilkin.
Özdemir Asaf
Yalnızın Durumları XX
Uykunun duvarında başladı..
Önceleri bir toz gölgesi sanki;
Sonra bir yumak yün gibi.
Ama şimdi iyice görüyor
Örümceğin ağını
Gün gibi
Özdemir Asaf
Yalnızın Durumları XXI
Yalnız
Duymuş olduğunun sağırı,
Görmüş olduğunun körü
Dur..
Yalnız
Önceden sezer
Sonra olacakları
Paylaşacak biri vardır;
Anlatır anlatır ona
Olanları, olmayacakları.
Özdemir Asaf
Yalnızın Durumları XXIV
Her leke
Kendisiyle çıkar.
Özdemir Asaf
Yalnızlığa Övgü
Mutluluğun gözü kördür,
Yalnızlık sağır.
Ondandır biri tökezleyerek yürür,
Öbürü uykusunda bile bağırır.
Mutluluk yalnız kendisini görür;
Unutur bu yüzden ilkin kendisini.
Yalnızlık kendi tutukluğunda özgür,
Boyuna bekler dönsün diye sesini.
Mutluluk alışır kendisine, ölümden beter;
Borçsuzluğuyla övünür, ama kedisi doğurmaz.
Yalnızlığın gidecek bir yeri yoktur;
Boyuna kapısına döner, açan olmaz.
Mutluluğun mezarları, yalnızlığın heykeli var...
Her ikisinin de saksılarında çiçek.
Biri hep başka bir renkle solar,
Öbürüyse ha açtı, ha açmayacak.
Özdemir Asaf