Her Dörtlük Bir Hisse

Son güncelleme: 15.12.2008 00:10
  • Yalnızın Durumları I

    Her şeyi süpürebilirsin;
    Sonbaharı süpüremezsin.

    Sen her şeyi süpürebilirsin;
    Sonbaharı süpüremezsin.

    Yalnızsa
    Sürekli bir sonbaharı
    Süpürür hep..
    Düşünemezsin.
    Özdemir Asaf

    Yalnızın Durumları II

    Yanar
    Sobasında
    Yalnız'ın
    Üşüyen
    Bakışları.

    Lambasında
    Karanlığa dönük
    Bir ışık
    Titrer
    Sönük-sönük.

    Penceresi
    Dışına kapanmıştır,
    Kapısı
    İçine örtük.
    Özdemir Asaf

    Yalnızın Durumları III

    Yalnız
    Bin yıl yaşar
    Kendini
    Bir an'da.
    Özdemir Asaf

    Yalnızın Durumları IV

    Yalnız'ın
    Nesi var, nesi yoksa
    Tümü birdenbire'dir.
    Özdemir Asaf

    Yalnızın Durumları IX

    Sözünde durması
    Yalnız'ın yalancılığıdır
    Kendisine..
    Hep yüzüne vurur utancı.
    O yüzden
    Gözlerini kaçırır
    Gözlerinden.
    Özdemir Asaf

    Yalnızın Durumları V

    Yalnız
    Bir ordudur
    Kendi çölünde
    Sonsuz savaşlarında
    Hep yener
    Kendi ordusunu.
    Özdemir Asaf

    Yalnızın Durumları VI

    Yalnız'ın
    Sakladığı bir şey vardır;
    Boyuna yerini değiştirir,
    Boyuna onu arar..
    Biri bulsa diye.
    Özdemir Asaf


    Yalnızın Durumları VII

    Yalnız
    Hem bilgesi,
    Hem delisidir
    Kendi dünyasının.
    Ayrıca;
    Hem efendisi
    Hem kölesidir
    Kendisinin
    Tadını çıkaramaz
    Görece'siz dünyasında
    Hiçbirinin
    Özdemir Asaf

    Yalnızın Durumları VIII

    Yalnız
    Sürekli dinleyendir
    Söylenmemiş bir sözü.
    Özdemir Asaf

    Yalnızın Durumları X

    Yalnız'ın odasında
    İkinci bir yalnızlıktır
    Ayna.
    Özdemir Asaf

    Yalnızın Durumları XI

    Yalnız
    Hep uyanır
    İkinci uykusuna.
    Özdemir Asaf

    Yalnızın Durumları XII

    Yalnız
    Kendi ben'inin
    Sen'idir.
    Özdemir Asaf

    Yalnızın Durumları XIII

    Bir sözde saklanmış bir yalanı
    Bir gözde okuduğundan
    Bakmaz kendi gözlerine bile.
    Özdemir Asaf

    Yalnızın Durumları XIV

    Hep susadığında
    O
    Kendi çölündedir.
    Özdemir Asaf

    Yalnızın Durumları XIX

    Yalnız'ın adı okunduğunda
    Okulda ya da yaşamda
    Kimse
    "Burda"
    diyemez..
    Ama
    Yok da..
    Özdemir Asaf

    Yalnızın Durumları XV

    Kendi öyküsünü
    Ne anlatabilen
    Ne de dinleyebilen.
    Kendi türküsünü
    Ne yazabilen,
    Ne söyleyebilen.
    Özdemir Asaf

    Yalnızın Durumları XVI

    Bir zamanlar güldüğünü
    Anımsar
    da...
    Yoğurur hüzün'ün çamurunu
    Avuçlarında.
    Özdemir Asaf

    Yalnızın Durumları XVII

    Yalnız
    Aranan tek görgü tanığıdır
    Yargılanmasında
    Kendi davasının..
    Her duruşması ertelenir
    Kavgasının.
    Özdemir Asaf

    Yalnızın Durumları XVIII

    Yalnız
    Hem kaptanı
    Hem de tek yolcusudur
    Batmakta olan gemisinin..

    Onun için
    Ne sonuncu ayrılabilir
    Gemisinden,
    Ne de ilkin.
    Özdemir Asaf

    Yalnızın Durumları XX

    Uykunun duvarında başladı..
    Önceleri bir toz gölgesi sanki;
    Sonra bir yumak yün gibi.

    Ama şimdi iyice görüyor
    Örümceğin ağını
    Gün gibi
    Özdemir Asaf

    Yalnızın Durumları XXI

    Yalnız
    Duymuş olduğunun sağırı,
    Görmüş olduğunun körü
    Dur..

    Ölür ölür öldürür,
    Öldürür öldürür ölür.

    Duyduklarını unutur,
    Duyacaklarını düşünür.
    Özdemir Asaf

    Yalnızın Durumları XXII

    Yalnız'ın adına
    Hiç kimse konuşamaz..

    O
    Kendi kendisinin
    Sanığıdır.
    Özdemir Asaf

    Yalnızın Durumları XXIII

    Yalnız
    Önceden sezer
    Sonra olacakları
    Paylaşacak biri vardır;
    Anlatır anlatır ona
    Olanları, olmayacakları.
    Özdemir Asaf

    Yalnızın Durumları XXIV

    Her leke
    Kendisiyle çıkar.
    Özdemir Asaf

    Yalnızlığa Övgü

    Mutluluğun gözü kördür,
    Yalnızlık sağır.
    Ondandır biri tökezleyerek yürür,
    Öbürü uykusunda bile bağırır.

    Mutluluk yalnız kendisini görür;
    Unutur bu yüzden ilkin kendisini.
    Yalnızlık kendi tutukluğunda özgür,
    Boyuna bekler dönsün diye sesini.

    Mutluluk alışır kendisine, ölümden beter;
    Borçsuzluğuyla övünür, ama kedisi doğurmaz.
    Yalnızlığın gidecek bir yeri yoktur;
    Boyuna kapısına döner, açan olmaz.

    Mutluluğun mezarları, yalnızlığın heykeli var...
    Her ikisinin de saksılarında çiçek.
    Biri hep başka bir renkle solar,
    Öbürüyse ha açtı, ha açmayacak.
    Özdemir Asaf
#11.06.2005 20:27 0 0 0
  • eline sağlık
#13.12.2008 00:40 0 0 0
  • ellerine sağlık,karakter biraz daha küçük olsaydı
#14.12.2008 22:12 0 0 0
  • emeğine sağlık güsel çalışmaların için tşkr
#15.12.2008 00:10 0 0 0