Seni düsücelerimde agirliyorum.... yoklugundada.
Orda sakliyorum seni, eksikligini hissetmemek icin.
Olmasanda yanimda sen, konusabiliyorum sensizliginle.
Olmasan bile yanimda sen, yanimda, basucumda gibi.
Göz kapaklarima yoklugunun agirligi cökuyor.
Bir an önce kapatip seninle olabileyim diye,
Basbasa, tek basima, ve sadece seninle olabilmek icin.
Dusuncelerimde sakliyorum seni... yoklugunda.
Yoklugunda sariyorum seni, butun duygularima.
Karakislarda usumeyesin, kus gibi ucup gitmeyesin diye.
Dudaklarimda hissediyorum agirligini uzgunlugumun,
Yokluguna aglamak gibi.
Elimden gelse yazdigim butun siirlerin adini sen kor,
Hep sen diye okurdum butun siirleri.
Elimden gelse adini yazardim yazilmayacak en zor yerlere, en icra köselere,
Kalbime, beynime, dudaklarima, duygularima,
Hic adin dudaklarimdan dusmesin, hic aklimdan cikmasin,
Ve herkese sen diye hitap ederdim.
Sigarama sariyorum seni.... yoklugunda.
Her icime cektigimde seni yasayim,
Her icime cektigimde icimde kalasin diye.
Ama.... ben yinede...
Kader deyip icime sindiriyorum yoklugunu.
Kader deyip icime atiyorum yoklugunu.
Teslim oluyorum.... desem apansizligina askinin,
Teslim oluyorum.... desem kaderimin bana oynadigi bu oyuna,
Yoklugunu unuttururmusun YOKLUGUNDA.
Yirmak, parcalamak istiyorum zamani tam ortasindan,
Sana ulasabilmek icin.
Gözlerimi kapatip ellerimi uzattigimda ellerini tutabilmek,
Hayal mayel olsada seni sevdigimi anlayabilmen icin.
Yoklugunda hissettigim tum acilar gibi...
Duygularimin cilesi gibi..
Ve YOKLUGUNDA.....