Acılarım Temmuz

Son güncelleme: 07.02.2010 11:21

  • Bir başıma kaldım yine
    Hangi yolculuğa çıksam valizimi toplayıp,
    keskin dönemeçlerde uçurumlara yuvarlandı sevinçlerim
    Bu kadar düş/üş,bunca kan lekesi yüreğimde
    ve yaz-kış direncimi örseledi duvarlar
    Mevsimini unutmuş dalgın rüzgarlar çöreklendi gülüşlerime
    Öfkelenipte olur olmaz şeylere ,
    her gece cümleleri bıçakladım kalbinin tam ortasından


    SOKAKLARIM TEMMUZ

    Yırttığım dönüş takvimini bantlayıp asıyorum duvarlarıma..
    yine bir yolculuk gelip dayanıyor alnıma,
    uyuyan bir bebeği öper gibi
    UyanıyorumSarıp yaramı düşüyorum yollara
    Yoksul ve azıksızımÖykülerimden kalan kırıntılarla doyuruyorum ruhumu
    Umudun hırkasını giydiriyorum üşüyen gecelerime
    Sesimi vuruyorum uzaklığın pasına

    noimage

    UMUTLARIM TEMMUZ

    Şimdi bir sözdür gözlerine verdiğim her şeyimle,
    tutunuyorum kuyuma uzattığın ipe
    Yanaşıpta kıyılarına su çekiyorum eksilen düşlerime
    Duvarımda biten çiçeklere ekleyip soluğunu,
    içime çekiyorum bir uzun hava gibi sevgini
    Öyle içten,öyle hesapsız
    Alnıma yazılmış olsa da kavga;
    Teslim olmadım bu insan öğüten çarka
    tutanaksız acılar iliştirdim üst üste yüklü
    suç dosyalarımın infazına ilişkin ek kararlarına
    Bekle beni İstanbul; savaş ertesi cümle toplulukları savuracağım yedi tepene.
    Atıp terkime sevdiğimi
    ve kuşanıp kalemimle kağıdımı,mahmuzluyorum atımı
    Bir yarım sende kalmıştı ya İstanbul,
    Şimdi tamamlıyorum bizi

    Hasan Karadeniz
#07.02.2010 11:21 0 0 0