Gözlerime koskoca Bir 'Sen' Sunuluyor..
Harf Harf Susuyorum Sevgili..
Karşılığı İmkansız olan bir His dokunuyor yüreğime..
Yüreğimin miracına çıkamıyorum Sesimden..
Aynalardan muaf tutuyorum benliğimi,
Hayatın sahteliklerinden kaçıyorum..
Ve sana düşüyorum ellerinden Yar..
Enkazları bir bir sarıyorum Şizofreni AŞK'a..
Susuyor varlığım..
İmha ediliyor iç kanamalarım,
Muaf düşüyorum Yalnızlığa,
Ve koskoca bir 'Sen' sunuluyor Gözlerime,
Her zerresi yaldızlarla nakışlanmış güzelliğin
Geliyor aklıma Düşüyorum..
Hadi..
Neden düşmek varken uçurumlara, sevgiliye tutunma ihtiyacı duyar ki insan..
O da bir uçurum değil midir aslında.. düştükçe kaybolunan.. kendin olmaktan uzaklaştıran, zifiri geri dönülemez bir uçurum..
Aslında düşmelerin en güzeli.. en istenileni.. sonsuz olsa şu düşmeler.. kaybolunsa yâr mahşerinde..
Ne diyebilirim ki Derya.. Öyle güzel hazırlamışsın ki her şeyi ile.. E-kartlar hep diyorum senin tarzın çok beğendim.. çığlık atıyor müziği.. ve acımasızca yaralayan bir şiir...
Emeğine yüreğine sağlık..