Beklemek

Son güncelleme: 27.09.2010 22:44


  • noimage



    Bir sırra vakıf olmanın yükü altında ezilmek kadar ağırdır.
    Bir kez daha bakarsın gidenlere.Bu son görüşün olur.
    Sana ait olan ne varsa onlarda kalan, vazgeçersin hepsinden.
    Yüzünde, o güne kadar ki sana en çok yakışan gülümsemen.
    Ellerinde ne veda anındaki heyecan ve hasret, ne de keder.
    Sen bu yalnızlığı tek başına yaşarsın.


    Beklemek;
    Ağlamaktan yorulan bir çocuğun iç çekişi kadar hüzün vericidir.
    Yüreğini yaslayacak birini ararsın.Zaman biraz daha uzar sanki.
    Her yeni bir günü öncekiyle aynı yaşarsın.
    Yüzünde, o güne kadarki verilen sözlerden sakladığın bir yorgunluk.
    Artık hiç kimseye inanmazsın.
    Sen uzun zaman önce kaybedilmiş bir iddiasın.


    Beklemek;
    İlk kez uçacak olan kuşun kanatları kadar hafiftir.
    Asla vazgeçemezsin ve kendine ait bir hikayen olur.
    Yağmurları gözlersin, yere düşen yaprakları.
    Soğuk, habersiz gelen misafir gibi telaşa verir seni.Ona da alışırsın.
    Yüzünde o güne kadarki yaşadığın hayal kırıklıklarından kalma bir sükunet.
    Son kez gözden geçirip yırtarsın adres defterini.
    Sen unutulan bir şiirin son mısrasısın.


    Beklemek;
    Beğenerek okuduğun bir kitabın son sayfasına gelmek kadar heyecan
    vericidir.
    Adını hatırlatmaya yarayacak bir hayatın olur.
    Hayallerini sırayla terk eder ve her gece uykuya, belki güzel bir rüya görmek
    için yatarsın.
    Yüzünde, o güne kadarki umutlarının son çığlığı.
    Açılan her kapının ardındaki boşluk bıktırır seni.
    Sen, yanlış adrese gönderilen bir mektup kadar uzaksın.


    Beklemek;
    Ayrılık anında söylenen sözler kadar akılda kalıcıdır.
    Arkanı döner ve içindeki çocuğa bir şans daha tanırsın.
    Kopan her fırtınada bir ayna kırılır içinde.
    Yüzünde, o güne kadarki mutluluklarından çoğalttığın bir teselli.
    Ellerini güçlükle cebine sokarsın.
    Sen fotoğraf albümünün sayfaları arasında kalan bir hatırasın.


    Beklemek;
    Yetim çocuklar gibi kimsesiz kalmaktır.Her gün içini ısıtacak bir yakınlık
    ararsın.
    Ağaçtan kopan son yaprakda düşer yere.Gözlerin ufka bakmaktan yorgun,
    kendi haline ağlarsın.
    Yüzünde o güne kadarki yaşadığın kederlerden bir çizgi.
    Adımlarını anlamsızca atarsın.
    Sen, deniz kenarında kumların üzerine yazılmış güzel bir söz kadarsın.


    Beklemek;
    Belkide dipsiz bir kuyuya taş atmakır.Ne bir ses gelir kulağına ne de sen
    bir ses ararsın.
    Belki biri daha gelir yanına ve onunla derde yanarsın.
    Sen, bilinmez geleceğe atılan ilk adımsın.


    Beklemek;
    Bir müjdeye yüreğini yatırmaktır.Herkes gelip geçer yanından ama
    sen kalırsın.
    Ardından seni anlatan bir şiir yazılır.Omuzlarındaki yük kalkar, kuş gibi
    dallara konarsın.
    Sen, ikindi yağmurları sonrasında rengarenk açan
    bir gökkuşağısın.


    Beklemek;
    Güneşin doğuşuna şahit olmaktır.Bir nehir kenarına uzanır ve gökyüzüne
    bakarsın.
    Bulutlar el sallar uzaktan.Herkesin unuttuğunu sadece sen hatırlarsın.


    Beklemek;
    Geç kalınan bir hayata yeniden başlamaktır.
    İçindeki bütün pişmanlıkları atar, arkadan gelenlere yer açarsın.


    Beklemek;
    Elbette birazda sabırdır beklemek, O'ndan gelen her şeye sabır...
    Ve beklemek her şeyin şükre durmasıdır sessizce,
    Derin sessizlikteki yerini alırsın; soluduğun havaya, içtiğin suya, attığın adıma
    kederi sevince döndüren dost eline...


    alıntı
#14.08.2010 10:44 0 0 0
  • noimage
#27.09.2010 22:44 0 0 0