DEVRAN-MiRaGe
Son güncelleme: 19.01.2008 00:56
-
YAZIM 1(TÜR=DENEME)
Geçmişin Yüküne Talip Değilim
Kaç mevsim geçti, kaç bahar...Şimdi dar bir sokakta yürüyorum...Ellerim ceplerimde, düşümcelerim gecenin içinde kaybolmuş...
Yitirilmişliklerin, haksızlıkların, kaybettiğim herşeyin hayaliyle dans ediyorum. Kendi hayatımı seyrediyorum düşüncelerimde; her zaman olduğundan daha sakin, daha hüzünlü, buna rağmen daha güçlü...
Her yenilginin acısı yüreğime çöreklenmişken ben yine de ne kadar güçlendiğimi hissediyorum...Her kaybedişin ardından nasıl filizlendiğini tecrübelerimin.
Artık biliyorum öğrenmenin sonu yok.Öğrenmek içinse kitaplar, dergiler, gazeteler tüm bunlar o kadar havada kalan somut şeyler ki...İnsan en güzel yaşayarak hatta yenilerek öğreniyor.Yeniliyor, hayat alıp yerden yere vuruyor, önce can yakıyor, bir kaç damla gözyaşı, biraz sitem, biraz özlem...Ama sonra doğruluyorsun yeniden ayağa kalkıp kaldığın yerden yürümeye devam ediyorsun...Tüm yaşadıkların,sana yapılanlar, haksızlıklar, kavgalar, düşmalıklar hepsi geride geçmişin bir parçası olarak kalıyor...
Şİmdi ya geçmişin tüm yüküyle beraber yürüyeceksin yaşam yolunu, yada geçmişin yükünün hamallığına talip olmadan, bırakacaksın sırtından öyle devam edeceksin yoluna...
Evet bu dar sokak beni kim bilir belki hep hayalini kurduğum o küçük sahil kasabasına taşır...
Mirage-Özlem 2006
-
yasananlar gücümüze güc katmali, zira gecmisin yükü sirtimizdan inmez..
yoksa niye bu kadar hüzün, gözyasi ,emekler, direnisler...
yüregine saglik
Mirage gittigine yere benide götür :-)
-
Geldiğim nokta geçtiklerimin birleşimi değil mi aslında...Artık yeminliyim geride kalanlara ağıtlar yakmayacağım...Gelecek endişesi ise hiç bir zaman üşütmeyecek yüreğimi...
Şu anı iyi yaşarsam biliyorum ki yarın bugünden dolayı güzel olacak...
Çiçeksiz bahçelere tohum dikmek varken neden bahçe içinde çiçekleri arar ki gözlerimiz...Yada çok uzak hayellerle mutlu olmanın derdine düşeriz dibimizde yaşanılacak bunca güzellik varken...
Şimdi ben benimleyim...Ben kendimle barıştım. Aynada gördüğüm yüzü seviyorum, kendimle mutluyum...Ve gerçek mutluluk benden geçiyormuş bunu anladım...Mirage-2006
-
alıntı;
Şİmdi ya geçmişin tüm yüküyle beraber yürüyeceksin yaşam yolunu, yada geçmişin yükünün hamallığına talip olmadan, bırakacaksın sırtından öyle devam edeceksin yoluna...
paylaşan yüreğinize sağlık
-
HİKAYE1
MEKTUP
Postacı şimdi getirdi mektubunu. Beyaz zarfı elime aldığımda bir başka heyecan vardı içimde. Ne kadar da özlemişim seni, çok uzun zaman oldu değil mi? Şimdi bu zarf öyle değerli ki benim için. Çünkü seni biraz olsun bana taşıyacak, yüzünü, gözlerini hissedeceğim ,kimbilir belki de sesini duyacağım kelimelerin arasından. Açamadım önce hayli zaman ,parmaklarımın arasında öylece kalakaldı. Sanki üşüyen küçücük bir serçe vardı avuçlarımda. Açmadan okumak isterdim, açınca bir şeyler yok olacak hissi öyle ağır basıyordu ki. Yıpratmadan,yırtmadan açmalıydım. Odamdan çıkıp merdivenlerden aşağı inerken sanki zaman durmuş gibiydi. Bu kocaman evde yalnızlığımla dost iken şimdi neden bu düşmanlık ve isyan. Neden bu özlem. Alışmıştım oysaki ,kendime ne yeminler etmiştim bir daha ağlamayacağım ve bir daha isyan etmeyeceğim diye. Senin hatıralarını bir bohça yapıp sandığa kilitlemişken nerden çıktı şimdi bu mektup? Şimdi ise merdivenin başında bacaklarımın artık zor taşıdığı bedenim titriyordu,göz yaşlarım beni dinlemiyor sanki uzun zamandır hapsedilen ve azat edilen mahkumlar gibi akıyordu özgürce. Mutfağa girdiğimde tezgahın hemen üzerindeki bıçakla zarfı zedelemeden açmayı düşünürken ,çok zaman önce aynı bıçakla kaç defa düşünmüştüm yüreğimi kesip çıkarmayı. Mutfak kapısını araladım, balkondan dışarı kayıverdi gözlerim. Çok uzakları düşündüm. Seni benden koparan uzakları. Bir sen kalmıştın, seni de uzaklar çalmıştı benden. Uçan kuşlar senin olduğun diyarlara mı uçuyordu yoksa? Hava çok güzeldi, baharın kokusu vardı her yerde. İşte o dar yol tam karşımda öylece uzanıp gidiyor, sonunu göremediğim yerlere. Bırakıp gittiğin gün, arkana bile bakmadan o dar yoldan gitmiştin. Elindeki çantaların ağırlığı bile seni yavaşlatmıyordu. Kaçıyordun adeta, ardında bıraktığın yürekten. Biliyor musun ,sen gittin gideli o yolda hiç yürümedim. Oysa bir zamanlar ne çok severdik birlikte yürümeyi. Hem yürür , hem de paylaşırdık umutları. Hatta yolun iki kıyısında nöbet tutan çınar ağaçları , sonbaharda hüzne, ilkbaharda umuda yaprak açardı. Şimdi o yolda hep sonbahar yaşanıyor. Nöbet tutmaktan yorgun ağaçlarda artık ilkbaharı özlüyor biteviye.
Mektup hala elimde bir türlü açamıyorum,zarfın içindeki kelimeler mutsuzluk taşıyorsa buna dayanamam. Çünkü beni yaşama bağlayan tek şey senin bir yerlerde mutlu olma ihtimalin.belki de bu yüzden zarfı açamıyorum. Ya bir sıkıntın varsa,ya kötü bir haber varsa içinde? İşte bu benim yaşamımın bitim noktası olur. Bundan tam otuz yıl önce bu eve gelin geldiğim zaman öyle şaşkındım ki, çok ağlamıştım. Ama babam, çok zenginler ,hiç sıkıntın olmaz demişti. Beni kandırmış. Otuz yıl boyunca yaşamamın ne bir gayesi, ne bir heyecanı oldu. Sadece sen canım benim sen ,sen dünyaya geldiğinde bir yürek yerleşiverdi yüreğimin içine. Hiç tatmadığım bir heyecan oluverdin birdenbire. Daha on dokuz yaşında idim. Babanı hiç hissedemedim. O benden öyle uzaktı ki, kocaman evde birbirimizi hiç görmeden geçirdiğimiz günler olurdu. Bu ev o zamanlar çok kalabalıktı ama ben gene de yapayalnız hep sevmeyi özlerdim. Seninle işte her şey başka manalara taşınmıştı. Doğumunun arkasından doktor başka evlat sahibi olamayacağımı söylediğinde ,tek şansımın sen olduğunu anlamıştım. Ondan sonraki yıllar öyle hızlı geçiyordu ki büyümen, büyürken güzelleşmen yılların benden alacağı intikamı yüzüme vuruyordu. Saçlarını tararken sensiz bir hayatın hayali bile bir hançer olup yüreğime batıyor ve sızlatıyordu. Kalabalık ev yıllar içinde ıssızlaşmaya başladığında ben de yaşlanıyordum. Senin işte bir gün ben gidiyorum deyişin ve gidişin,ondan sonraki yaşanmamış zamanlarım ve aradan geçen bunca habersiz an ve mektubun.
Artık açmalıyım ve ne olursa olsun kelimelerin bana daha fazla eziyet vermesine engel olmalıyım. Yaşam insanın bazen elinde değil, bir çok kişi yaşamak istemediklerini yaşamıyor mu? Bende bu insanlardan biri değil miyim? İnsana çoğu zaman düşünceleri daha fazla hasar veriyor, artık düşünmekten vazgeçip zarfı elimdeki bıçakla kesip açıyorum. Evet işte karşımdasın, kızım benim, bağrıma yasladığımda kelimeler yüreğimdeki sevgiyi sana taşır mı ki? 'anneciğim' diye başlayan ilk satırı belki onlarca defa okuduktan sonra, yaşamımın artık son günlerinde benimle olacağın müjdesini mıh gibi aklıma yazıverdim. Evet geliyorsun, bana dönüyorsun , bu koskoca evde artık tek dostum yalnızlık olmayacak. Artık rahat veda edebilirim bu hayata. Hiçbir yerim acımadan ,hiç ağlamadan. Hemen hazırlık yapmalıyım. O çok sevdiğin yemeklerden yapmalıyım. Yıllardır yolunu unuttuğum bahçeden senin için papatya toplamalıyım. Ne kadar çok iş var yapılacak. Ama kalbimde bir sıkışma var, biraz terliyorum, heyecandan olsa gerek. Hayata dayanmalıyım biraz daha. Anlıyorum ve hissediyorum artık hayat gerçekten paylaşınca anlamlı ve şimdi değil, ben doğduğun gün anlamıştım yaşamda asla yeri doldurulamayan ,karşılık beklemeden verilen ve sevilen tek duygu var oda evlat sahibi olmak. Anne olmak. Bir gün sende bu duyguyu tattığında beni çok iyi anlayacaksın. Biraz dinlenip senin için ,yavrum senin için süslenmeliyim...
Mirage-2000
-
alıntı;
....
[ben doğduğun gün anlamıştım yaşamda asla yeri doldurulamayan ,karşılık beklemeden verilen ve sevilen tek duygu var oda evlat sahibi olmak. Anne olmak. Bir gün sende bu duyguyu tattığında beni çok iyi anlayacaksın.
...
çok güzel.paylaşan yüreğinize sağlık.
-
YAZIM2 (TÜR=DENEME)
GÖLGEN OLMAK
Sen bensin bende senim...Yaşamda hatalarını izlerken değiştirme şansım olmadan yaşamak zorundaydım seninle birlikte tüm yaşanması gerekenleri.Sana mecburdum ışığın olduğu her yerde.Işığın olmadığı zamanlar senden ayrı kaldığım her an yine seninleydim görünmesemde.Ne kadar isterdim kimi zaman aptallığını bağıra bağıra yüzüne vurmayı.Sessiz, kopkoyu çığlıklar attım.Çığlıklarım titredi sen görmedin,sana ulaşmadı.Oysa beni görüyordun, görmene rağmen hiç düşünmedin, önemsemedin...Ben sadece bir gölgeydim, herkeste olan ama önemsenmeyen bir gölge...Kimi zaman uzayan, kimi zaman küçülen,kimi zaman kaybolan...Gözyaşları olmayan,sitem edemeyen,sözcüklere dokunamayan bir gölge.
Az önce elektikler kesildi, mumun aleviyle sigaranı yaktın.Şimdi karanlık odada sen ağlarken ben duvarda kopkoyu rengimle titriyorum.Sana dokunabilseydim,sana ulaşabilseydim,gözyaşlarını silmeye gücüm yetseydi, senin içine saklardım kendimi.Seninleyim ama sensiz ne yazık!Orada oturmuş yalnızlığına ağıt yakarken ne kadar isterdim, yanlız değilsin ben varım diye haykırabilmeyi.
Sen neredeyse bir ömür benimleydin, dönüp bakmadığın yerde.Yenildiğin, terkedilğin,mutsuzluklarında, hatta mutluluklarında,kahkahalaında hep yanı başındaydım.Sen bensizliğinin farkında değilken ben sensizliğimle başbaşaydım.Üstelik tüm yaşadıklarına şahittim.En yakının bildiğin insanların bile bilmedği herşeyi biliyordum, kimselerin görmediği yaşam karelerini görüyordum. Sadece bir gölge olarak yaşamak zorundaydım sen yaşadığın sürece, senin gölgen, sessiz şahidin olarak.Yürüdüğün her yere adım olan, sessiz ışıksız şahidindim senin.
Artık beni görmeni,farketmeni,duymanı beklemiyorum.Senin aldığın nefesteyim,yürüdüğün yoldayım.Sana bu kadar yakınken,sendeyken senzis kalmak titresette karanlığımı,senin gölgen olmakla yetinmeyi öğrendim.SENİ SEVİYORUM SURETİM!!!
MİRAGE
10.05.2006
-
Artık beni görmeni,farketmeni,duymanı beklemiyorum.Senin aldığın nefesteyim,yürüdüğün yoldayım.Sana bu kadar yakınken,sendeyken senzis kalmak titresette karanlığımı,senin gölgen olmakla yetinmeyi öğrendim.SENİ SEVİYORUM SURETİM!!!
çok güzeller gerçekten mirage yüreğine sağlık
-
DJ-Mirage için Haşiye
Sınırlarınız çizgiden ince, cümleleriniz topraktan sıcak ve yazılarınız su gibi duru
hep öyle kalsın gönlünüz şen ekranınız her daim mesrur olsun esen kalın
saygılarımla
-
YAZIM3(TÜR=DENEME)
TERCİH
Ne oldu bir hüzün mü görüyorum gözbebeklerine saklı. Yoksa bir çaresizlik mi? Ne oldu yaşam artık bir anlam ifade etmiyor mu? Köşeye mi sıkıştırıldın? Bir zamanlar ne kadar da güçlüydün,nasılda ezer geçerdin,sınır tanımazdı özgürlük adını verdiğin duyguların. Şimdi özgürsün ama mutluluğa bir pencere açmadan,günlerce karanlık odalara kapatıyorsun kendini. Adeta kendini tutsak etmişsin,adeta kendini cezalandırıyorsun. Ne değişti ki, sen gene sensin,sen gene bedeninin içinde bir yerlerdesin.
Amaçların yolunu kaybettiği bir adreste sen de o çıkmaz sokağa girdin değil mi,bir çoklarının girdiği gibi. Birçoklarının tattığı gibi çaresizliği tattın değil mi,bir çoklarının yaşadığı gibi ,güçlerinin altında uyanmayı bekleyen acizliklerinin günü geldiğinde uyanması misali,uyandı o canavar değil mi? Nasıl da zavallı, nasıl da çaresiz, nasıl da doyumsuz oldun değil mi? Yazık geçen zaman içinde yaşanmışları israf ederken,gün geldiğinde her şeyini kaybetmek veya hiçbir şeyle mutlu olamamak bu olmalı diye düşünüyorsun,hissediyorum.
Ve artık tüketilmişleri yaşamaktan yorgunsun,bir ağaç altında dinlenmek ve azıcık huzur tek istediğin. Ne fazla rahat yaşam,ne lüks,ne para,ne iş,ne ne.....Sadece sakin renklerle boyanmış bir manzara içerisinde sıcak bir nefes,samimi bir gülümseme ve bir yürek istiyorsun değil mi? Belki de yalnız bile olmayı tercih edebilirsin yeter ki nefesini rahat alıp veresin,boğazında düğümlenmesin bir şeyler,suçlamasın zaman seni. Katili olma duyguların,yeter ki her şey bir yolculuk sonrası istirahate geçsin.
İşte şimdi yeni bir yol ayrımı,bir kavşaktasın. Tercih senin,istediğin yolu seçmekte özgürsün. Çünkü sen insansın ve ayrıcalık olarak irade gücünü kullanıp düşünme yetisine ulaşıp hür iradeni yol ayrımında kullanacaksın. Tavsiyeye ihtiyacın yok artık,yaşadın ve gördün. Muhakeme ettiğin belli. Yaşanmışları yaşamakla eline geçecek olanlar zaten şu an ellerindekiler. Ne istediğini biliyor olman işini kolaylaştırıyordur.
Satırların içine hapsetmektense ben de seni özgür bırakmaya karar verdim, sen kendini özgür bıraktığın anda aklın seni varoluşuna götürecek ve sen de teslim olmayı öğreneceksin. Tıpkı diğerleri gibi. Hiç öğrenemeyenlerden şanslı olduğunu bilmenin verdiği mutluluk bile sana yetecektir bir ömür boyu.
İnsanın hiçbir şeye değişmeyeceği kısacık zamanını fayda ve iyilikle yaşarken,bencillikten kurtulup,ihtiyacı olanlar için yaşamak belki asla doyulamayacak tatta bir yaşam verecektir. Düşünsene birileri şu an bir yerlerde sana ihtiyaç duyuyor,ve düşünsene onlar için varsın ve düşünsene onların yanında olduğunda yüreklerindeki o çok şey ifade eden minnettarlık, senin yüreğinle buluştuğunda nasıl da haz alırsın değil mi? böylesi bir duyguyu kaç paraya satın alırsın veya nereden alırsın?
İşte candaşım,dostum bilirim,çok iyi bilirim. O çelişkilerle sabahlamanın ne demek olduğunu. Düşünüp de içinden çıkılmazlığın insanı nasıl da köşeye sıkıştırdığını. Kedi gibi ürkek, aslan gibi yürekli. Yaşanmışlar doğum yapıyor nihayet,günü geldi. Onun için bu sancılar bu kıvranışlar. Çok yakında yeni bir ruh ile merhaba dediğinde yaşama,gözlerindeki anlam doğumla yenilenmiş olacak,adına çok seviniyorum ve sana aramıza hoş geldin diyorum.
- Şimdi kendimi daha anlamlı hissediyorum, çok teşekkür ederim yüreğine sağlık
- DEVRAN-MiRaGe Konusuna Benzer Konular
- Fikret Kızılok Gün Ola Devran Döne 1999 02.10.2008
- Mirage Ve Dalga Sesleri Nurcan'im 29.08.2006 29.08.2006
- Nokia 2605 Mirage 03.01.2009
- Dön Çarkı Devran-Yemman - Abidin 03.06.2009
- Özlem Devran Mektubum Sana 2009 10.06.2009
- Plastik Gıda Ambalajı 19.01.2008 00:56