Güz Yangını Şiiri - Duygu Seli - Sevgi Şiirleri - Züleyha Özbay Bilgiç - Aşk Şiirleri
'Güz yangını düşerken geceye
ıslanıyordu eylül'...
ömür sustu nicedir
alışılmışlığın ötesinde
bir bağ vardı çözülmeyen
adı sevdaydı
adı umut
adı sukuttu belki de..
papatyadan taçlar yapardım
göllerine dağıtırdım kuğuların
bir olurdu iki yürek
benliğin ötesinde
hasretin özünde bakışların
sürgünüyüm hislerimin
bendeki kanayan mevsimler
onulmaz sancılar içinde
ve anlayamadığım
anlamsızlıkların deminde..
biz diyebilmekti hesapsız
bir inşirah işlerken ruhuma
kaçma ram olduğun duygularından
saklanma haziranına
yüreğime sığmadan
muhtaçlğını bilemezsin serinliğin..
mahcubiyetim derin bir iççekiş bende
çözüldüyse kalemim
bil ki hazinesindendir sevginin..
sözcüklere astıysam sevdamı asilce
işledim gergefinde edebin..
güz yangını düşerken gönlüme
ıslanıyordu
sana yazdığım
her kelime..