Bazen dil susar,LaL konuşur kendi çığlıklarında
Bazen aşk çoşar,ıslık çalar kendi boşluklarında
Bazen ruh,çilegahındadır dörtbaşı mahmur
Bazen kalem,mahşerin dört atlısıdır kıyamda
Bazen sulh var gönül topraklarında
Ama kelle koltukta yaşar hayatı,ve aşk(ını)
Kimseye kul olmadan,onuru ve gururyla...
El-keyf...
İzlenesi güzellikte resimlenmiş ve anlam dolu şiirleriniz kutlarım arkadaşım
Kader di,ah tı belki yasaktı ama can dı
Vuslat kadar acı,acı kadar yürek te baldı
Kimsesizler Rıhtımında tanımıştım onu
Kendinceydi,özel di,adam dediğim ADAM dı
Sözdeymiş gafım,aldanmakmış safım,deliceymiş inancım
KANDIM ,KANDIM, KANDIM.
Ben onu sevda sandım,ben onu ruh-a sardım
Bilmedim ki,baştan aşağıya bir ben yarattım
Ölümüneydi yolum,Aşkınaydı kulluğum
İkiyüzlüymüş,yüreksizmiş BOŞA YAKTI soldaki acım
İNANDIM ,İNANDIM ,İNANDIM.
Şehadet eder gönül gayrı,yok sayma telaşlarında
Ağıtları aksın yeryüzüne,meşk-in göz yaşlarımda
Yaşamadım der,hiç mi hiç,yaşanmamışım yüreğinde anladım
Ve;satırlarda,kalemim ve ben son kez naaşın için
SENİ,candaki Hatimlerle uğurladım