Çanakkale Destanı

Son güncelleme: 19.05.2011 15:32

necme

BİR FAZİLET ABİDESİ

Her savaşta olduğu gibi. Çanakkale Savaşı'nda da kahramanca savaşan Türk askeri. düşmanlarını bile hayran bırakmıştır.

Bu savaşta. bir kolu ile bir ayağını kaybeden Fransız generalin yurduna döndükten sonra anlattığı bir savaş hatırası şöyledir.

'' Fransızlar. Türkler gibi mert bir millette savaştıkları için daima iftihar edebilirler. Hiç unutmam.Savaş sahasında döğüş bitmişti.

yaralı ve ölülerin arasın da dolaşıyorduk. AZ Evvel. Türk ve Fransız askerleri süngü süngüye gelip ağır zayiyat vermişlerdi. Bu sırada

gördüğüm bir hadiseyi ömrüm boyunca unutmayacağım . Yerde bir Fransız askeri yatıyor. bir TÜRK ASKERİ kendi gömleğini yırtmış. onun yaralarını

sarıyor. kanlarını temizliyordu. Tücrüman vasıtasıyla şöyle bir konuşma yaptık:

- NİÇİN ÖLDÜRMEK İSTEDİĞİN DÜŞMANA YARDIM EDİYORSUN?

Mecalsiz haldeki Türk askeri şu karşılığı verdi:

-BU FRANSIZ YARALINCA. CEBİNDEN YAŞLI BİR KADIN RESMİ ÇIKARDI. BİRŞEYLER SÖYLEDİ. ANLAMADIM AMA HERHALDE ANNESİ OLACAKTI. BENİM İSE KİMSEM YOK. İSTEDİM Kİ
. O KURTULUP ANASININ YANINA DÖNSÜN.

Bu asil duygu karşısında hüngür hüngür ağlamaya başladım. Bu sırada. emir subayım Türk askerinin yakasını açtı. O anda gördüğüm manzara karşısında

şok oldum. ÇÜNKÜ TÜRK ASKERİNİN GÖĞÜSÜN DE. BİZİM ASKERİNKİNDEN ÇOK DAHA AĞIR SÜNGÜ YARASI VARDI VE BU YARAYA BİR TUTAM OT TIKAMIŞTI . AZ SONRA

İKİSİ DE ÖLDÜLER...''

#13.05.2011 15:29 0 0 0

necme

ARKADAŞLAR OKUDUĞUM ÇANAKKALENİN RUH POTRESİ KİTABINDAN BİRKAÇ BÖLÜM PAYLAŞMAK İSTEDİM SİZLERLE.. VARSA YAZIM YANLIŞI VEYA İMLA KURALI AF OLA.

#13.05.2011 15:34 0 0 0

necme

DÜŞMANDAN

KORKULMAZ KOMUTANIM

Genarel ŞÜKRÜ NAİLİ anlatıyor:

Çanakkale'de... ileri hatta Keçideresi'nin karşısına. düşman makineli tüfeklerini kurmuş. durmaksızın bu dereyi ateş altına alıyor ve her gün bizden on-onbeş

kişiyi şehit ediyordu.

Birgün teftişe gittiğim sırada . tabii o dereden geçmek icabetti. Dere başına gelince Alay Kumandanı bana: '' Bu sırat köprüsüdür. dedi evvela ben geçeyim .

sonra siz...'' ve bu kırk adım mesafeyi hızla koşarak geçti. Ben de öyle koşarak geçtim. Düşman ateş ediyor. makineli tüfekleri işleyip duruyordu...

Bir de arkama döndüm baktım ki; bir Mehmetçik . ellerindeki BAKRAÇLARLA ateşe aldırmadan . ağır ağır geliyor. '' koş vurulacaksın ..koş..'' diye bağırdım.

Sesimi işitmemiş gibi. hiç istifini bozmadı. Nihayet yanıma yaklaşınca niçin koşmadığını sordum. NEe cevap verse beğenirsiniz? Bakınız ne dedi:

''KOŞSAM BAKRAÇLARDA Kİ BAKLA ÇORBASI DÖKÜLÜR. ARKADAŞLARIM AÇ KALIRLAR... DÜŞMANDAN KORKULMAZ KUMANDANIM...''