adını anarım yalnızlığımda
isyanım artar, baş kaldırır bana
benliğime sığmam
savururum duyguları hoyratça
bakmam ardından nereye
bazen kaçarım köşe bucak
giderim, gidebildiğim yere
geceler olur yoldaşım
yıldızlar arkadaşım...
bazen fırtınanın ortasında
öfkem olur, birikirsin avuçlarımda
yutkunurum, kelimeler düğümlenir boğazımda
kirpiğimde asılı kalır onca anı
bir damla yaş belirir gözümde
ağlamam inadına
inadına akıtmam sana...
gözyaşımda saklarım seni...
susarım...
yanılgıya düşmemek adına
buruk tebessümüm olursun
dudak kıvrımında...
hicran açar sinede yara
sen farkında değilsin...
sol yanım acır derinden
düşerim dizlerim üzerinden
uzatırım ellerimi sana
tutmak isterim sıkıca
senden ırakta nefes alamam
istesemde ayrı kalamam
sen bunları nerden bileceksin
görmek istersen eğer
yaşaman gerekir
yoksa
tahmin bile edemezsin...
aslında bilirim, yüreğimdesin
aldığım her nefeste
sen önümde giden gölgem gibisin...
istesende kaçamazsın
sen ellerin olamazsın
gitsen, gitsen bile benden
ancak, hep bir adım önde
bir adım ötemdesin