insanın hayalleri olmalı bir de hayallerini yaşayacağı dünyası,
insanın sevdası olmalı bir de içinde demleneceği mangal gibi yüreği
insanın duyusu olmalı ,Aşk-ım dediği zaman ağzından çıkanı kulağı duymalı
insanın bir yüzü olmalı ki,sevdiği onu milyonlar arasında ilk bakışta tanımalı
insanın değerleri olmalı ne olursa olsun ödün vermediği
insanın geri de bıraktığı bir izi olmalı ,Kahretsinin yerine.ahh çektireceği
insan-insan olabilmeli her şeyden önce
Hayvani dürtülerini ve iç güdülerini yok ettiği....
Denizde kararti var bu gelen kayik midur, Ben ozledum yarumi ağlasam ayip midur, Oy dumanlar dumanlar hep dağlari sardunuz, Yureğumun derdini bilsenuz ağlardunuz, Karardi Karadeniz taşti bu yana taşti, Haber verun yarume gozlerum doldi taşti, Gemi mil ilen olur sevda dil ilen olur, Guzeller çok var ama meyil birine olur...
Yorgunum...
Yaşamaktan değil ama yaşatmaktan...
Didinmekten,gözümde canlanmasa bile yaptıklarım...
Zayıflığımın tepesinde şovalye rengine bürünmekten...
Nerede olduğumu bilsem bile...
...
Yoruldum...
Yorgunum...
Yaptıklarımdan değil yapamadıklarımdan...
Yaşamadıklarımdan, yaşatamadıklarımdan...
Yıprandım, kırıldım, eğildim...
Kestirip atamadıklarımdan ve attıklarımı toplayamamaktan...
Yoruldum...
Yorgunum...
Hissetiklerinden değil hissetmediklerinden...
Kafesleri kırmak zorunda olduğumdan,,,
İstemesem de gerildim, kızdım...
Sıkıldım sevgimi kanıtlamaktan...
Yoruldum...
Yorgunum...
Anlatmaktan seni, onu, diğerini...
Anlatamadım, dinletemedim...
Kimim ? Neyim ben ?
Beklemekten sıkıldım...
Ne zaman sıra bana gelecek dinleneceğim diye...
Yoruldum...
Yorgunum...
Yürümekten karıncanın ağırlığıyla...
Mutsuzum...
Gösteremediğim için geçtiğimiz yerleri...
Ben her adımını yaşasam bile yolculuğun...
Farkında olamamandan...
Yoruldum...
Yorgunum sevmekten...
Sığmadığı için tek bir yüreğe...
Tutulamadığı için bir çift elle...
İki kişilik yoruldum...
Bu gece bana bir yıldız carptı...
Salladı tüm benliğimi...
Artık son vurusları kalbimin...
"An" biter icimde...
Senli günler belleğimde...
...Neye geldigini bilmeden gelir an...
Gelir yapışır yüreğime...
Dağladıkça dağlar, ses cıkmaz hıckırıklarımdan...
Ağla...
Ağlaki ses olsun düşüme göz yaşının ritmi...
Ağrıyan,sancıyan yanlarımı intihar ediyorum...
Yer değiştirdi korkularım tebessümlerimle...
Tanıştırdım yüregimi ölümle
Sana adıyorum bunu
Şimdi gözyaşların yağar yüzüme...
Sürüyorum yüreğimi yüreğine...
En gizlisini
En olmazını
En senlisini
En durgununu adıyorum, tanıştırıyorum gözlerinle...
Gece sırdasım...
Yanına artısıyla seni ekledim...
Eşitlik hüzünle birleşti...
Ve yağdı
Şimdi ıslak bir tebessümle gidiyorum...
Ayağım bir ayrılığa takılı...
Üstünden geçemiyorum...
Kaldıgım bir "hiç" var içimde asılı...
Sıralıyorum bir bir ömrümü çıkmaza...
Sözlerin en gizlisi bana...
Duydugum bir şarkı sözünde rastladım yine sana...
Şimdi kilitli yüreğim...
Acma anılarımı,düşlerimi...
İçeri alamam seni...
Ben giderken Sen kaldin ya...!
Nasilda üsür icimin hücreleri
Gece sırdasım...
Yanına artısıyla seni ekledim...
Eşitlik hüzünle birleşti...
Ve yağdı
Bitiriyorum...
Kapat gözlerini...
Üç nokta bıraktım senli günceme...
Anlamı saklı bende...
Unutma ,"gözyaşım sende".
Sen yine sükûtu giyin yâr! Dilersen hiç konuşma. Ben kelamlarımı çürüttüm
yolunda. Çarpsa da bir tokat gibi yüzüme, her harfi yoluna heceledim. Ve
bilesin üstüne aşkı giydirdiğim; söz verdim ben bu yüreğe, hiçbir harfi
sensiz bir cümleye kurban etmedim..
Bir parcanın bir bütünü gibi salmısım kendimi, Bütünde bir parca olmak istemiyorum Tıpkı zamanda "an" olmak istemedigim gibi, Sök bütün baglayıcı vidalarımı ey yalnızlıgım! Vakit ne erken ne de gec, Düstügüm cukur ne dipsiz ne ne dipli Yorgunum hepsi bu !.
Bir fidan yeşerir umudun bittiği yerde,bir fidan tutunacak dal olur uçurumun kenarında!yeşerir solmuş yaşamın gölgesinde,umutsuzluğa inat umut dalları büyütür insanın içinde!her yaprak farklı bir umudu simgeler,yeşe...rdikçe dallanıp budaklandıkça hayatın yaşamaya değer olduğunu hissederiz.Hani yalanlar içinde gerçek oluşturmaya çalışırız ya kimi zaman,ya da fırtınalı yüreğimizde sığınacak liman ararız,işte yoklukta varlığa tutunmak için yalancı fidan büyütürüz içimizde ve de umudumuzun yapraklarıyla bezeriz!
Fakat kaçınılmaz bir kader vardır;YAPRAĞIN KADERİ!
Her güzde yok olmaya mahkum,her fırtınada da savrulmaya!
Bir fidan yeşerir umudun bittiği yerde,bir fidan tutunacak dal olur uçurumun kenarında!yeşerir solmuş yaşamın gölgesinde,umutsuzluğa inat umut dalları büyütür insanın içinde!her yaprak farklı bir umudu simgeler,yeşerdikçe dallanıp budaklandıkça hayatın yaşamaya değer olduğunu hissederiz.Hani yalanlar içinde gerçek oluşturmaya çalışırız ya kimi zaman,ya da fırtınalı yüreğimizde sığınacak liman ararız,işte yoklukta varlığa tutunmak için yalancı fidan büyütürüz içimizde ve de umudumuzun yapraklarıyla bezeriz!
Fakat kaçınılmaz bir kader vardır;YAPRAĞIN KADERİ!
Her güzde yok olmaya mahkum,her fırtınada da savrulmaya!
YAPRAĞIN KADERİ DÜŞMEKTİR,insanın kaderi de yazılanı yaşamak,çizilen yolda yürümek!
Düşmekten kokmadan,yaşamaktan korkmadan yürümek...Sevmekten ve sevilmekten korkmadan yürümek....hayat sadece güzelliklerden ibaret değil bunu kabul ediyoruz,fakat ne kadarımız yaşadığımız olumsuzluklar içinde bir güzellik arıyoruz!
Bunu bilmiyorum,fakat bildiğim tek şey korkmayışım!korkmuyorum düşmekten,korkmuyorum sevmekten ve sevilmekten,korkmuyorum içimdeki yaprak demetinin kaderinden!
Ben baharı bekliyorum,içimdeki baharı!Gelmeyecek belki,belki de yalancı bir bahar var içimde,fakat umudumu yitirmiyorum umutsuzluk şehrinde!
Fani dünyanın getireceklerinede götüreceklerinede hazırım ben,çünki karanlığın ardındaki aydınlığı biliyorum!Yağan yağmura inat,içimdeki ateşi koruyorum!
Aslında ben fani bedenimdeki yüreğimde sevgiyi taşıyorum.
,insanın kaderi de yazılanı yaşamak,çizilen yolda yürümek!
Düşmekten kokmadan,yaşamaktan korkmadan yürümek...Sevmekten ve sevilmekten korkmadan yürümek....hayat sadece güzelliklerden ibaret değil bunu kabul ediyoruz,fakat ne kadarımız yaşadığımız olumsuzluklar içinde bir güzellik arıyoruz!
Bunu bilmiyorum,fakat bildiğim tek şey korkmayışım!korkmuyorum düşmekten,korkmuyorum sevmekten ve sevilmekten,korkmuyorum içimdeki yaprak demetinin kaderinden!
Ben baharı bekliyorum,içimdeki baharı!Gelmeyecek belki,belki de yalancı bir bahar var içimde,fakat umudumu yitirmiyorum umutsuzluk şehrinde!
Fani dünyanın getireceklerinede götüreceklerinede hazırım ben,çünki karanlığın ardındaki aydınlığı biliyorum!Yağan yağmura inat,içimdeki ateşi koruyorum!
Aslında ben fani bedenimdeki yüreğimde sevgiyi taşıyorum.