Uzakça bir şehirde yağıyordu gözyaşlarım
Bir o kadar uzaktaydı yalnızlık
Yağmursuz fırtına olmaz sanırdım
Yüreğimde yanıyor yağmur taneleri
Öylesine sevmiştim ki seni
Umarsızca,çıkar gözetmeksizin
Seni seviyorum demeni beklemeksizin
Ayrılığı bile düşünmeksizin
Kömür gözlerinde saklıydı sevgin
Sözcükler yetersiz ve değersizdi benim için
Yaşattıklarım hatalarıma telafi olmalıyken
Ve hatalarım yaşatacaklarıma mani olurken
Sana bitti dedirten ve bitmeme neden
Yalnız ve yalnız ben
Seni senle yaşamak isterken ben
Sensizken bırakıp gitmen neden
Seni sevdiğimi gösteremeden
Döndüm ve gittim bu şehirden
Kör karanlıkta ateş böceğiydin belki
Ufacık ışığı güneşmi zannettim yani
Peki herşeyimsin dedirten neydi
Yağmur yanmıyor aslında yüreğim kan ağlıyor benim