1. Ana Sayfa
  2. Azərbaycan
  3. Bazarın Kiçik hambal 3

Bazarın Kiçik hambal 3

Son güncelleme: 29.03.2012 10:40
Nerissa-Su Nerissa-Su foto
  • Bazarın Kiçik hambal 3 Yazısı - bazarın Kiçik hambal 3 Seyit Əhməd Uzun - Seyyid Əhməd Uzun Yazıları


    Azan səsi dərindən dərinə şəhərin üstündə rəhmət küləyi olaraq əsirdi. Ana narahat gözlərlə oyandı. 'Xeyirdir inşallah' deyərək yatağından kaktı. Tualetə gedərək dəstəmazını aldı. Rəbbinin hüzuruna hörmətlə dayandı. Mələklər sanki özünə yoldaşlıq ediyormuşçasına huşu içində idi. Görünməz varlıqlar Rəbbinin hüzuruna səhər vaxtında duranlara yoldaşlıq etmək üçün görevlendirilmişlerdi. Onlarda qiyam, ruku və səcdədə onlara yoldaşlıq edir, dualarına amin deyirdilər.

    Nesrin xanım duasını etdikdən sonra ədədi üzrə Quran-dan bir hissə oxumaq üçün Quranı açdı və oxumağa başladı. 'Ya-Sin .....' özündən keçmiş idi. Oxuması bitdikdən sonra daha günəş doğmamıştı. Oğlu Öməri də namaza qaldırmaq üçün otağına getdi. 'Haydı oğlum Ömərim, namaz yuxudan xeyirlidir. Haydı qalx! '

    Ömər ilk əvvəl bir az sağa sola dönərək nazlandı. Çünki analar qədər uşaqlarının nazlarını çəkəcək başqa kimsə olmadığını çox yaxşı bilirdi. Bunun üçün də hər gün bu şirin yaramazlığı özünə çox görmürdü.

    Ancaq namaz vaxtı keçmədən mütləq qalxıb Rəbbinin hüzurunda qalmağın xoşbəxtliyini yaşayardı. Mələklərin nəfəs alış vermələrini hissedercesine də dualarında davamlı olaraq mələk anasının yaxşılığını istəyərdi.
    Ömərdən namazını bitirdikdən imtahana girəcəyi ümidiylə kitablarını çıxarıb işə başladı.
    Anası uşağının çalışdığını görüncə yüngüldən təbəssüm edərək dodaqlarından şirin mırıltılar eşidildi. 'Allahım əməklərini boşa çıxarma. Yetimin başını okşayanları da tək buraxma. Oğlum razı olacağın gözəl insanlardan olsun. Amin '

    Nesrin xanım günəşin işıltılı üzü pəncərədən görülməyə başladığı sırada mətbəxdə nahar hazırlayırdı. Bu sırada öz-özünə danışırdı. 'Allahım xeyirə yormama kömək et! İnşallah başına bir şey gəlməz. Ya həqiqətən bu gün bir qəza yaparda ölsə! Mən nə edərəm o zaman. Allahım oğulumu sənə əmanət edirəm. Başqa kimsemiz yox! '

    Nesrin xanım yuxusunda oğlunun yol qəzası etdiyini görmüş və buna görə də olduqca endişelenmişti. Qədərə inanmasa Öməri bu gün çölə belə buraxmağı düşünmürdü. Ancaq oğlu dünənki Bacıları verdiyi ümidlə gecəni dərin bir yuxu, səhəri də dərs çalışma keçirirdi. Necə onu engelleyebilirdi ki? Yuxusunu ona necə anlatabilirdi? Izah etməkdən imtina etdi. Üzünə bir tutam təbəssüm qoxusu sıxaraq oğlunun yanına getdi.

    'Ömər haydı oğlum nahar hazır, bir qaçış da çörək al da gəl. Mən də qardaşınla maraqlanım. ' Ömər kitablarını yığaraq nizamlı bir şəkildə masanın bir kənarına buraxdı. Sonra da üstünü geyinərək anasının sözünü ikiletmeden dərhal çörək almağa qaçdı.

    Şəhər yavaş yavaş hərəkətlənməyə başlamışdı. Işinə getmək üçün insanlar erkəndən yola çıxmışlar. Ömər də bu karvana qoşulmaq üçün səhər yeməyi etmiş və anasından icazə alaraq çölə çıxmışdı. Saat doqquzu göstərirdi. Bacılarının söylədiyi bankın yanına doğru irəliləyirdi. Dolmuşa binmemişti. Çünki dolmuşa verəcəyi pulla axşama iki çörək daha alaram deyə düşünürdü. Yoxsulluq fəlakəti fərdləri həyatın içində daha tədbirli davranmağa alıştırıyordu. Bəziləri xəsislikdən görə yemezken bəziləri də, yeməyi bir şey olmadığı üçün yeməzdi. Nəhayət ikisi də kasıb idi. Biri sevgi və paylaşma kasıbı, digəri isə sərmayə kasıbım. Sevgi kasıbı daha zavallıydı. Çünki əlindəkini nə özü istifadə edir, nə də başqalarını faydalandırıyordu.

    Ömər bankın yanına gəlib çıxmışdı. Duyğuları dolu dizgindi. İmtahan həyəcanı özünü qucaqlamışdı. Gözü özünə gələcək muştusu verən mələk Bacıları axtarırdı.

    Ancaq ortalarda görünən yox idi. Gözlərindəki işığın sönmemesi üçün görə ümidiylə sağa sola baxmaqda israr edirdi. Yox, yoklardı işdə ... Həyat yenə özünə pis bir zarafat etmişdi. Bir tutam ümidi yenə qaranlıq bir çuxura yuvarlanmıştı. Halbuki nə qədər də inanmışdı. Gələcəklərinə o qədər içdən və səmimi bir duyğuyla inanmışdı ki bunu anasıyla paylaşaraq onu da umutlandırma kimi bir səhvə yol verərdi.

    Ümid işığının yavaş yavaş söndüyü gözlərdə hüzn buludları meydana gəlməyə başlamışdı. 'İnsanlara bir daha güvenmeyeceğim. Bir daha əsla insanların sözlərinə ümid bağlamayacağım. Allahım sənin hər şeyə gücün yetər. Səndən başqasına güvən duydurma nə olar Allahım! '

    'Heyy Ömər Ömeeer' Adını təkrarlayan səsin yüksələn ritmiylə özünə gəldi. Arxasını dönüb baxdı. Qarşı səkidən özünə gülən gözləriylə baxan iki gənc qızı gördü. Bu səfər gözlərindən sevinc yaşları axırdı. Bir qaçış da ablalarına çatıb sarılmaq üçün qarşıya doğru seğirtti. Ancaq tam bu sırada aşağıdan sürətlə gələn bir avtomobili Ömər fərq etməmişdi.

    Seyit Əhməd Uzun
#29.03.2012 10:40 0 0 0