Bazarın Kiçik hambal 2 Yazısı - bazarın Kiçik hambal 2 Seyit Əhməd Uzun - Seyyid Əhməd Uzun Yazıları
Ürəklərdəki həssaslıq eyni anda eyni sözləri söyletti. Gənclər şirin bir təbəssümlə bir-birinə bakılar. Eyni şeyi düşündüklərini anladıqlarında isə bunun bəlkə də qardaş olmanın gözəlliyindən olduğuna qərara gətirdilər.
Bu sırada avtomobilini götürüb təkrar bazarın yolunu tutan Ömər bu səmimi qışqırıq və seslenişle həyəcanlı bir şəkildə geriyə döndü. Səslənən bir az əvvəl özünə hüququndan çoxunu verən iki gənc ablaydı. İçində şirin bir duyğunun kıpraştığını hiss etdi. Oraya doğru sevinc və həyəcan qarışıq bir duyğuyla yönəldi.
Çadralı olanları yaxınlaşan Ömərə:
- Ömər SBS_nin nə üçün başvurmamıştın?
- Şey bacı .....
- Yaxşı biz bu ödənişini ödesek imtahana girə bilər bilərsənmi?
Ömər ilk əvvəl bir şey demədi. Üzündə hüznün depreştirdiği ağrıyla yüngüldən gülümsədi. Ağlına o sırada ifadə edə bilməyəcəyi çox şey gəlmişdi. Ancaq yalnız oxumaq istəyini necə belirtemeyeceğinin həyəcanı cavab verdi.
- Abla kim istəməz oxumağı? Təbii ki belə bir imkanım olsa çox sevinərəm. Sizə də dua edirəm.
-Yaxşı tamam bu il imtahan pulunu dərhal yatıralım. Sabah bankın qarşısında saat 14.00 da tapın.
- Anladım bacı. Sabah sizi orada gözləyəcəyəm. Təşəkkürlər ...
Ömər ürəyində uçan kiçik quşun qanad çırpışlarıyla haradasa havalara uçacaq dərəcədə bir sevinc yaşayırdı. Göylərdə buludların üstündə qurduğu xəyal dünyasında bir gəzinti edirdi. Girdiyi imtahanı ən yaxşı dərəcəylə qazanmış və Anadolu Müəllim liseyinə qeyd etdirmiş və çox gözəl bir məktəbdə oxumaqdadır. Anasının özünü sevgi dolu hüzn yağışlarıyla uğurladığı günü düşünürdü.
Bazarın kiçik hambalı bu duyğularla irəliləyərkən birdən acı bir əyləc və korna səsiylə diksindi. Yolun ortasında özündən keçmiş bir halda gedərkən qarşıdan gələn avtomobili fərq edə bilməmişdi. Sürücünün diqqəti nəticəsində acı bir sondan et payı xilas olmuşdu.
-Şeyy abi qüsura baxma ... Bir az dalmışım da ....
-Oğlum daha diqqətli olmazsan düşüncələrini həyata fürsətin olmayacaq. Ona görə bir az daha diqqət et.
Ömər təkrar təkrar üzr istəyərək oradan qaçar addımlarla uzaqlaşdı. İndi bir az daha yerə enmişdi. Xəyal dünyası uzaqlarda qalmışdı.
O gün başqa bir müştəri tapa bilmədi. Avtomobilini kiçik çiyinlərinə bağladığı iplə çəkərək evinə doğru getməyə başladı. Günəş mənzillər soyuq suratlarında yüngül bir qırmızılıq buraxaraq bəlkə də küçələrdə yaşanılan təkliklərə laqeyd qaldıqları üçün onları xəcalətli etmək istəyirdi.
Tək mərtəbəli üstü çinkoyla qablı bir gecekondunun önünə gəldiyində içindəki ümidlə qapını araladı içəriyə girdi. Daxili qapının qarşısında paltar sermekte olan anasını görüncə sevinclə qışqırdı:
-Anneeeeee
- Nə oldu deli oğlan niyə qışqırırsan belə ...
-İmtahana girə biləcəyiniz ana imtahana girə biləcəyiniz ...
-Necə oldu? Yoxsa ödəniş almırlar mı?
-Xeyr anacan, bu gün iki ablayla qarşılaşdım onlar mənə kömək edəcəklərini söylədilər.
- Dərəni görmədən paça suvaq oğlum. Zamanımız çox pis olmuş. Kimsə verdiyi sözün arxasına düşmür.
-Amma ana bu Bacıları elə deyil.
-İnşallah hadi baxaq indi get içəri də bir az qardaşınla maraqlanmalısan.
Ömər heç ikiletmeden anasının sözünü dinlədi. Bəlkə də ezilmişlik duyğusunun verdiyi bir həssaslıqla anasını üzməkdən korkarcasına qarşı da olduqca itaətkar. Günəş çəkilmiş küçə lampaları küçə işıqlandırmağa başlamışdı. Göydə ulduzlar isə yer üzündəki yalnızlara göz kırpıyorlardı.
Gecə Ömər üçün olduqca uzun keçdi. Bu gün qarşılaşdığı Bacıları içində saralmağa üz tutmuş ümid çiçəyinin yenidən yaşıllaşmasına səbəb olmuşdu. Gözlərini yumdu. Bir mələk gəldi yavaşca alınından öpdü.