Yorgunum yalnızlıklardan,devamı yok sevinçlerimin.
Dağlar yine aynı,aşılması zormuş.
Sen gittikten sonra anladım,
Ayrılık tıpkı ölüme benziyormuş.
Ben ölümü tatmadım ama tatmış gibiyim,
Okyanusların en dibine batmış gibiyim,
Şimdilerde geceleri senin masalların süslüyor,
Kimi çok mutlu kimi anne olacağını söylüyor.
Oysa öğle ışığının en güzel masalları senin sesindi,
Gittin ama her tarafa o mis kokuların sindi,
Bulutlar gelmedi,yağmurlar dindi,
En sonunda kalbimden hayalin silindi.
Çok özledim inan öğle ışığının masallarını,
Sen olmadıktan sonra neden merak edeyim yarını,
Şimdi kim dinliyor o inci sözleri,
Ve kime hibe ettin o mercan gözleri.