Güzel anlamlı sözler - Aşka dair sözler - Yokluğunda yazılmış anlamlı sözler - Elif Dönmez'e ait yazılar
/Tüm önsözleri yitirmişken, kırık bir kalemle/
Demir parmaklıklar ardına sakladığım kelimelerle bu belki de sana son yazışım. Son haykırışım sessizlikleri Son demeye dilim varmaz, lakin sonsuzluk için bulmak gerekir sonu kimi yerde. Hatta bazen kelimeleri de susturmak gerekir, susmalarda dinlenmek için. Kalp böylesine yorgun kaldığında, çaresizliğimin üzerimde bıraktığı boş vermişlikle yeniden yeniden mektuplar kurgulamak kimin işine yarar ki Beyhude laflar sadece yarayı deşmeye yarıyor, ki sen de biliyorsun. Kurduğum cümleler anlamını yitirmeye başladığından beri değersizleşiyor yaptıklarım. Hislerimin ellerinden tutacak dermanı bulamıyorum artık kendimde. Varlığım /elif/ten geçip bir nokta kadar kaldı yaşadıklarımın iziyle. Şimdi bu izleri tutup hangi kelimeyle silebilirim ki? Ben vermeyi seçtim, verirken eksilmeyi Verdikçe eksildi anlamım, buna rağmen artan bir şey olmadı verilende
/ve yalnızlık, bir elif miktarı/
Geçmişten geleceğe yalın bir yalnızlık karalıyorum ömür çeteleme Seni bu yalnızlığın şahdamarında bulmayı ahd edinmiştim. Yalnızlığı eşelerken ürkek ellerimle, unutulmuşluğumu dahi unutup öylece aradım seni, kelimelerini, dilinden dökülen her bir cümleyi. Elif'e bağlamaya çalıştım harflerini Düşler kurdum benim ol(a)mayan. Sorgusuz sualsiz başlarken bu yolculuğa, yollardan topladım serzenişlerimi. Sonunda kendinden sonra hiçbir şeye bağlanamayan bir elif yazgısıyla tekrar döndüm yollardan. Bir yanılgıyla başlamanın bedeli bu kadar ağır olur mu? Yalnızlık çoğaldıkça ben küçülmüşüm. Bak küçücük kalıyor kelimelerim acılarımın yanında. Ben ve yalnızlık Bana tek yakışan kelime Olsun diyorum, ben taşıyabileceğimden de fazlasına taliptim. Varsın hoş gelsin yine yalnızlık Bağrıma basmasını bilirim
/Sevda değildi bu, sanki bir düştü. Sürecek diyordum sonsuza kadar/
İnce bir sızıydı bıkmadan, üşenmeden hüznüme sardığım İnceldiği yerden kopmasın diye yaramı merhem bildim. Şikayet etmek yakışmazdı dilime. En başından ömrümü koymuştum yolunun üstüne Ezip geçmedin belki ama toplamadın da can-kırıklarımı Oysa diyordum ya, ben senin için yıldızlar dolusu mutluluklar uçurdum gökyüzüne. Ama evet kabul ediyorum sadece düşlerimde Düşlerde büyüdüm ben, ya da büyümedim hiç çocukça düşler kurarken. Karşılaşamadığım mutlulukları yoluna serememenin çaresizliğiyle sadece düşler kurdum, düşlerde büyüttüm olanca sevgimi. Yetmedi Yetmeyecekti de Biliyordum
/ Derdê yarê bî karê min /
Bir mektuba başlamak sonunu getirmekten çok daha kolaymış, fark ediyorum Hiçbir şeyin son bulmamasını arzulamak değil mi zaten sonsuzluğa bunca müptela oluşumuzun sebebi. Hep eksilen yanımıza inat kağıtlarda artsın izlerimiz diye mürekkebe dayanmış kalemimiz. Son bulmasın diye yazılanlar, yazgılar, acılar, kederler ve heceler Yaram mürekkebin akıttığı kadar kalmış bir kağıdın üzerinde. Yokluğunda yalnızlığı paylaşmak bu olsa gerek Şimdi kırlangıçlarla yolluyorum sana harflerine sevgimi, hüzünlerimi serptiğim mektuplarımı Yokluğunu bırak da gel kuytu yalnızlıklara Yalnızlığımı paylaşmaya gel Kalemimin daha fazlasını taşımaya mecali yok artık