@oparetör adlı üyeden alıntı:
Hayat,eyy kocamış hayat;nefes alan her canlı için geçilmesi mecburi bir yol olduğun söylenir.Benin alacak nefesim kalmadı ve artık yolumu kaybettim be hayat,elimi kaldırıp dur desem sana benim için durur musun?
İnsan bir anadan doğar bin yaradan kanarmış bunu öğrendim,
İnsan bir mutluluk yaşar bin diyet ödermiş bunu gördüm
İnsan bir defa sever bin defa ölürmüş,bu romanı çok anlatırlar!
Bu roman yazılırken ben ayakkabılarımı bağlamaya çalışıyordum galiba!
Hıh!İyi bağlayamamışım ki attığım her adımda ayağım tökezidi!
Düştüm be hayat düştüm...
Sana tut ellerimden demiyorum
Sadece ellerimi kaldırıp dur diyorum!Dur!!!
Çünkü bir kez düşenin elinden ne kadar tutarsan tut ayağa kalkamaz artık!
Gülümsemelerime aldanma be hayat!
Benim gülümsemelerime sonbahar düştü ve yaprak yaprak dökülüyorum toprağa
İzin verme binlerce parçaya ayrılmama!
Beni affet hayat beni affet!
Yürüyemedim mutluluğa...
M.K.(OPARETÖR)
[main-arkaplan-muzik]026[/main-arkaplan-muzik]
Orijinali Göster...